Á netinu fann ég þessa mynd frá því sumarið 1976. Þarna er 17 ára unglingur að ganga í Keflavíkurgöngu, hann er mjög mjór, hefur greinilega orðið heitt á göngunni því hann er bara á skyrtunni.

Þetta var mjög skemmtileg ganga, veðrið var gott og mikil stemming. Þetta var langfjölmennasta Keflavíkurgangan. Þegar hún kom niður í bæ voru göngumenn líklega orðnir hátt í tuttugu þúsund. Þetta var á tímanum þegar afstaðan til herstöðvarinnar í Keflavík var ennþá aðalmálið á Íslandi og klauf þjóðina í fylkingar. Það voru samin mörg lög um þetta og sungin mörg vond ljóð um „finngálknin í vestri“. Pólitíkin var að mörgu leyti einfaldari og fyrirsjáanlegri í þá daga. Þeir sem voru til hægri vildu hafa herinn og Nató og Efta, en þeir sem voru til vinstri vildu ekkert af þessu.

Þetta var í eina skiptið sem ég gekk í Keflavíkurgöngu. Og ég missti líka af ýmsum merkum uppákomum þar sem ýmsir vinir mínir og kunningjar komu við sögu, eins og 1979. Um að leyti var mér alveg orðið alveg hjartanlega sama hvort herinn væri eða færi – enda tókst mér að hafa nánast engan áhuga á pólitík frá átján ára aldri og fram undir þrítugt.

Ég er líka alvarlega að hugsa um að missa stjórnmálaáhugann aftur einhvern daginn. Það er ágæt tilhugsun.

En hérna er semsagt myndin, ég veit ekki hver tók hana eða hvernig stendur á því að hún birtist allt í einu núna, ég hef ekki séð hana áður. Þið getið stækkað hana með því að smella.