Í nóvember árið 2019 var Gunnlaugi Auðunni Júlíussyni sagt upp störfum sem sveitarstjóra Borgarbyggðar. Gunnlaugur  er einn þekktasti langhlaupari landsins og hefur getið sér frægð fyrir þátttöku sína í svokölluðum ofurhlaupum þar sem hundruð kílómetra eru lögð að baki.

Í kjölfar uppsagnarinnar stefndi Gunnlaugur Borgarbyggð og krafðist um 60 milljón króna í bætur. Í stefnu sagði hann framferði Borgarbyggðar við uppsögnina hafi verið sérlega íþyngjandi og bakað honum andlegt tjón, rýrt starfsheiður hans og álit annarra á honum og hafi málið valdið honum mikilli vanlíðan.

Taldi Gunnlaugur að uppsögnin hefði í raun verið ólögmæt þar sem honum hafi verið afhent uppsagnarbréf  degi áður en sveitarstjórn tók formlega ákvörðun um að segja honum upp. Bæði Héraðsdómur og Landsréttur höfnuðu því þó að uppsögnin hefði verið ólögmæt enda hafi verið ljóst að Gunnlaugur hefði glatað trausti bæði meiri- og minnihluta sveitarstjórnar og eðli starfsins vegna, en starfið er pólitískt, hefði því verið lögmætt að segja honum upp þó svo ákvörðunin hafi ekki formlega verið tekin fyrr en eftir að hann fékk uppsagnarbréfið.

Héraðsdómur sýknaði Borgarbyggð af öllum kröfum Gunnlaugs sem þá áfrýjaði málinu til Landsréttar sem komst að þeirri niðurstöðu að Gunnlaugur hefði átt rétt á að fá biðlaun í kjölfar uppsagnarfrests, eða það er að sex mánaða biðlaunatími hefði tekið við að uppsagnarfresti loknum. Hafði Borgarbyggð haldið því fram að hann hefði aðeins átt rétt á þremur mánuðum í biðlaun þar sem uppsagnarfresturinn myndi skerða þann rétt.

Landsréttur leit til þess að í ráðningarsamningi Borgarbyggðar við Gunnlaug kæmi fram að biðlaun tækju við að ráðningartíma loknum en þar sem uppsagnarfrestur innan ráðningartíma þá væri ljóst að biðlaunin tækju við að þeim fresti loknum.

Borgarbyggð áfrýjaði málinu til Hæstaréttar á þeim grundvelli að úrlausn málsins hefði verulegt almennt gildi um túlkun samningsbundinna ákvæða um biðlaun starfsmanna sveitarfélaga. Eins hélt Borgarbyggð því fram að dómur Landsréttar væri bersýnilega rangur að efni til, einkum því að uppsagnarfrestur teldist ekki til biðlaunatíma. Taldi Borgarbyggð að meginregla opinbers starfsmanna-, sveitarstjórnar- og vinnuréttar sé skýr um að telja beri uppsagnarfrest til biðlaunatíma.

Hæstiréttur rýndi gögn máls og taldi það rangt hjá Borgarbyggð að úrslit málsins hefðu verulegt almennt gildi eða varði sérstaklega mikilvæga hagsmuni Borgarbyggðar. Væri heldur ekki að sjá að dómur Landsréttar væri bersýnilega rangur. Því var málskotsbeiðni Borgarbyggðar hafnað.

Sjá einnig: Gunnlaugur tapaði fyrir Borgarbyggð – Stefndi sveitarfélaginu vegna brottrekstrar úr bæjarstjórastóli