Illugi Jökulsson, fyrrverandi ritstjóri, greinir frá því á Facebook-síðu sinni að hann hafi eitt sinn lent í Steingrími Njálssyni, einum alræmdasta barnaníðingi Íslands. Áratugi eftir atvikið var Steingrímur opinberaðu sem níðingur.

„Þegar ég var 13 eða 14 ára var ég sendill á BSÍ þar sem afi minn var framkvæmdastjóri og amma gjaldkeri. Þá voru þeir tímar að ekki var talið neitt athugavert við að barnið ég færi daglega með hnausþykkt peningabúnt og ávísanir í strætó niður í bæ og legði þetta inn í banka eða í Gjaldheimtuna. Einu sinni var ég nýlagður af stað frá Umferðarmiðstöðinni þegar skall á dynjandi skúr. Vingjarnlegur maður á Volkswagni stoppaði þá og spurði hvort ég vildi ekki far niður í bæ meðan hryðjan gengi yfir. Ég þáði það,“ segir Illugi.

Þessi vingjarnlegi maður fór svo að spjalla við Illuga. „Maðurinn var málgefinn og spurði mig að aldri og síðan hvort við strákarnir á mínu reki væru eitthvað byrjaðir að vera skotnir í stelpum. Ég sagði bara: „Hm.“ Þá sagðist hann hafa sannfrétt að það væri algengt að strákar á mínum aldri hjálpuðust bara að við að rúnka sér,“ segir Illugi.

Þrátt fyrir ungan aldur þá misbauð Illuga þetta og lét hann sig hverfa:

„Við vorum ekki komnir nema inn á Sóleyjargötu og ég var yfirleitt frekar uppburðarlítill drengur og ekki frekur við fullorðna, en þarna var mér nóg boðið. Ég stappaði niður fæti í Volkswagninum og sagði: „Ég ætla að fara úr hér.“ Maðurinn umlaði eitthvað en stoppaði bílinn, ég fór út og hljóp í rigningunni niður í Gjaldheimtu. Áratug síðar var í fyrsta sinn birt mynd í dagblaði af Steingrími Njálssyni barnaníðingi og þá sá ég að maðurinn í Volkswagninum var hann.”