Ég man eftir lesendabréfi sem reiður sagnfræðingur skrifaði fyrir mörgum árum vegna íslenskrar kvikmyndar sem fjallaði um sögulegt efni og taldi upp allar staðreyndavillurnar sem þar var að finna. Þær voru ansi margar. Í dag er ég ekki viss um að sagnfræðingar nenni að skrifa um allar þær sögulegu villur sem finnast í kvikmyndum og sjónvarpsþáttum. Þeir myndu þá ekki gera mikið annað. Ég held að þeir láti sér nægja að súpa hveljur í einrúmi.

Á sunnudagskvöldum er sýndur á RÚV breskur framhaldsþáttur um fyrstu árin í valdatíð Viktoríu drottningar. Það liggur við að þættirnir séu skrifaðir eins og á ferðinni sé myrkur krimmaþáttur. Hin unga drottning þarf stöðugt að gæta sín því hættur leynast við hvert fótmál. Svo er hún yfir sig ástfangin af Melbourne lávarði og forsætisráðherra. Þetta er þokkaleg afþreying en engin sagnfræði.

Aðalleikkonan er ung og fögur og minnir ekki á Viktoríu drottningu sem var lítil og hnellin og engin fegurðardís. En þetta er sjónvarp og það þarf að laða að áhorfendur svo aðalleikkonan þarf að vera grönn og snotur. Leikkonan reynir vissulega sitt besta en meinið er að hennar besta er ekki nógu gott. Leikur hennar er sálarlaus. Það hefði verið til bóta ef í hlutverkið hefði valist ung leikkona með ósköp venjulegt útlit og nokkur aukakíló en persónuleika sem vekti áhuga áhorfenda. En þá er sennilega verið að biðja um of mikið í samtíma sem er heltekin af útlitsdýrkun.