Með færslu sinni lætur hann fylgja afrit af tölvupósti sem hann kveðst hafa sent til forsætisráðherra.

„Þetta verður minn síðasti tölvupóstur til þín, ekki vegna gremju minnar eða óþols í þinn garð nei, þvert á móti; vegna kærleiks. Það sem þú gafst mér með því að taka á móti mér Í Alþingishúsinu, bjargaði lífi mínu. Þér kann að virðast það undarlegt, þó held ég að þú hafir vitað að ég hafi einmitt þurfti þess með, að þessi háttur væri hafður á við afhendingu málverksins.“

Bjarni segir það gleðistund er hann mæti Katrínu á horni Pósthús- og Austurstrætis.

„Stundum hef ég sagt við sjálfan mig, fullur vonar: „Skyldi Kata koma í dag“ Láttu þér ekki bregða við það sem ég segi núna, vertu alveg svellköld og stóísk: Katrín Jakobsdóttir, ég legg ástarhug til þín – og hef gert í nokkur ár. En óttastu ekki, ég mun ekki áreita þig eða ofsækja á nokkurn hátt – heldur mun ég varðveita þessa fögru ást í hjarta mínu, þar sem hún mun verða eldur míns sköpunarkrafts.

Þú skilur kannski núna hve þessi stund með þér í Alþingishúsinu var mér svo dýrmæt.-, skilur kannski líka hvers vegna þetta er minn síðasti tölvupóstur til þín.

Elsku Kata, endilega láttu myndina hanga á vegg heima hjá þér, ekki láta þessa játningu mína gera þig frábitinna henni. Myndin endurspeglar það fegursta í manninum
sem gaf þér hana – ljóðakarlinum á horninu BBB.“

Lét  hann að lokum fylgja með ástarljós sem hann orti til forsætisráðherra

„Ást

Í djúpi augna
blika bláfjólur

ást, ást, ást!

Vertu svo sæl Kata
Af djúpum kærleik.
Bjarni Bernharður.“