„Helztu skrafskjóður stjórnarflokkanna reyna að verja ríkisstjórnina gegn svipu Mikaels Torfasonar rithöfundar. Hann segir, að við eigum að skammast okkar fyrir meðferðina á fátækum.“

Þetta segir Jónas Kristjánsson fyrrverandi ritstjóri í pistli á bloggi sínu. Viðtal Egils Helgasonar við Mikael Torfason heldur áfram að vekja athygli. Mikael hirti ríkisstjórnina og uppnefndi hana ríkisstjórn atvinnulífsins og hún væri sú versta sem íslensk þjóð hefði kosið yfir sig. „Þegar við leggjumst á koddann í kvöld þá eigum við að skammast okkar,“ bætti Mikael við.

Kvennablaðið greinir frá því að Pawel Bartoszek hafi brugðist við með nokkurri kaldhæðni:

„Þegar við leggjumst á koddann í kvöld þá skulum við muna það að munaðarleysingjahæli í Kína eru full af stúlkubörnum og dauðasveitir stjórnvalda drepa fíkla í Filippseyjum vegna þess að vel meinandi fólki tókst að sannfæra heimsbyggðina að fólksfjölgun og dóp væru ógnir af þeirri stærðargráðu að engin vettlingatök myndu duga.“

Nichole Leigh Mosty, þingkona Bjartrar framtíðar tjáir sig einnig á Facebook-vegg Pawels og segir:

„Ég vann með fjölskyldu sem hann var að lýsa í Fellahverfi í 9 ár… og já ég held að hægt er að segja að minnst kosti í gær sáum við rithöfundur segja hluti einhliða.“

Pawel tjáir sig á Stundinni og fullyrðir að athugasemd sín hafi í raun ekkert haft með fátækt á Íslandi að gera

Ég sagði nákvæmlega ekki neitt um Mikael Torfason. Ekki neitt. Annað en að ég notaði hluta orðalagi hans til að hefja umræðu um aðra hluti sem ég held að sé nauðsynlegt sé að fólk á Vestrulöndum horfist stundum í augu við. Hefur ekkert með fátækt á Íslandi að gera og umræðu um hana. Núll.

Jónas segir viðbrögð stjórnarliðanna vera vörn fyrir ríkisstjórnina. Jónas segir:

„Pawel Bartoszek er á gamalkunnu íhalds Moskvubakka-plani. Samkvæmt honum er ástandið verra í Kína en hér og því sé það í lagi hér. Nichole Leigh Mosty skrifar torskilinn texta um, að vandinn felist í skorti á samstarfi í nefndum ríkis og bæja. Hver, sem meining hennar er, þá er hún röng,“ segir Jónas og bætir við að lokum:

„Vandamál fátækra á Íslandi er, að ríkisstjórnin hefur ekki staðið við óumdeildar skyldur sínar. Pawel og Nichole eru dæmi um andlega fátækt og ofsa í illvilja íhaldsins.“