Alexandra Sif Herleifsdóttir var lögð í grimmt einelti í þrjú ár sem barn þegar hún bjó í litlu bæjarfélagi úti á landi. Í dag er Alexandra orðin tuttugu og níu ára gömul og glímir hún enn við afleiðingar eineltisins.

„Ég fór fyrst að finna fyrir sjálfsvígshugsunum ellefu ára gömul og síðast árið 2016. Ég hef talað mikið opinberlega um andlega vanlíðan mína og var til dæmis með söfnun fyrir útmeð‘a í fyrra. Til að gera langa sögu stutta, þá var ég á viðburði þar sem verið var að gefa út myndband fyrir útmeð‘a og á þessum viðburði var ein af mínum helstu gerendum. Þvílík tilviljun. Ég fór í rosalega vörn og tilfinningarnar hrúguðust yfir mig,“ segir Alexandra sem deildi sögunni á Facebook á dögunum.

„Við töluðum ekki saman á viðburðinum sjálfun en hún sendi mér skilaboð á Facebook eftir viðburðinn og bað mig um að hitta sig á kaffihúsi. Hún vildi segja fyrirgefðu við mig í persónu.“

Alexandra trúði ekki sínum eigin augum og sat hún með hjartað í buxunum og vissi ekki hverju hún ætti að svara.

„Ég tók mér langan tíma til að svara. Hverju ætti ég að svara? Var hún að gera grín að mér? Vildi hún í alvöru hitta mig? Svo margar tilfinningar og hugsanir poppuðu upp í hugann?“

Uppgjör fyrir bæði geranda og þolanda

Að lokum ákvað Alexandra að slá til og fara að hitta stúlkuna sem hafði lagt hana í einelti.

„Vá hvað ég var stressuð, með hnút í maganum. Ég mætti snemma, með allar varnir uppi en örlitla von í hjartanu. Hún mætti og við töluðum, hlógum og það komu nokkur tár. Hún sagði fyrirgefðu og ég fyrirgaf. Vá hvað þetta var gott, og rosalegt uppgjör fyrir okkur báðar. Mér þykir ótrúlega vænt um þetta allt saman og þótt við verðum kannski aldrei góðar vinkonur, þá er rosalega þungu fargi af mér létt.“

Alexandra segist vilja segja sína sögu til þess að útskýra hversu mikið það skipti hana máli að fyrirgefa geranda sínum.

„Það að fyrirgefa gerði svo ótrúlega mikið fyrir mig. Það að vera reiður er svo ótrúlega erfitt og vont. Ekki fyrir neinn annan nema sjálfa mig. Ég hefði aldrei trúað því að þetta myndi gerast, sko ALDREI. Ég stend uppi sem sigurvegari, og hún líka. Hún á stórt hrós skilið að taka þetta þroskaða skref fyrir okkur báðar. Mér þykir vænt um það og hana.“

Biður Alexandra alla gerendur að hugsa sig um og heyra í þeim sem þeir hafa lagt í einelti.

„Sama hvað þú ert gömul/gamall. Það er aldrei of seint. Ef þú ert þolandi, fyrirgefðu þeim. Ekki fyrir gerandann heldur fyrir þig.“

Eftir að Alexandra birti færsluna heyrði hún aftur í geranda sínum og ákváðu þær að hittast aftur fljótlega og skála fyrir lífinu.