Séð hef ég skrautleg suðræn blóm
sólvermd í hlýjum garði;
áburð og ljós og aðra virkt
enginn til þeirra sparði;

mér var þó löngum meir í hug
melgrasskúfurinn harði,
runninn upp þar sem Kaldakvísl
kemur úr Vonarskarði.

Svo orti Jón Helgason í Áföngum.

Nú er ég alls ekki á móti erlendum plöntum. Þær geta auðgað og fegrað landið okkar. En samt – hverjum í ósköpunum datt í hug að panta höfundarréttarvarin, norður-amerísk grasstrá, fyrir 757 þúsund til að planta við braggann alræmda í Nauthólsvíkinni?

Það er til dæmis nóg af melgresi úti í Gróttu. Hefði það ekki sómt sér vel?

Eins og kemur fram í þessu viðtali við hinn mæta garðyrkjumann Hafstein Hafliðason er melgresið náskylt „dúnmelnum“ sem var notaður.

Það kemur reyndar líka fram í viðtalinu að þessi planta er á svörtum lista hér og bannlista víða í Evrópu – vegna þess að hún telst ágeng!

Myndin hér að ofan er tekin í Gróttu fyrr í haust.