Það var ekki erfitt fyrir sjónvarpsáhorfendur um víða veröld að taka undir orð veitingahúseigandans í Nice sem sagði brostinni röddu: „Ég skil ekki það sem er að gerast í þessum heimi.“ Einn daginn safnast fólk saman til að skemmta sér á tónleikum eða gleðjast á þjóðhátíðardegi en snýr ekki aftur heim vegna þess að einstaklingur eða einstaklingar tóku sér vald til að binda enda á líf þess.
Menn þurfa ekki að búa að mikilli lífsreynslu til að átta sig á því að heimurinn er óöruggur staður þar sem fátt er víst annað en að við eigum eftir að deyja. Við hljótum þó að óska þess að sem flestir eigi farsælt og langt líf og að börn þurfi ekki að deyja vegna þess að einstaklingum, sem helteknir eru af reiði og illsku, standi á sama um tilveru þeirra og líti á þau sem réttdræp.
Leyniþjónusta og lögregluyfirvöld heimsins geta ekki komið í veg fyrir öll voðaverk, sama hversu öflugt eftirlit þeirra er. Maður sem staðráðinn er í því að drepa aðra getur alltaf fundið leið. Við erum að gera okkur æ betur grein fyrir þessari nöturlegu staðreynd. Það er líka dapurleg staðreynd að flest ódæði eins og fjöldamorðin í Nice eru framin af fremur ungum karlmönnum sem eru ósáttir við hlutskipti sitt og hatast svo við umhverfi sitt að þeir vilja valda sem mestu manntjóni. Þeir vilja skapa glundroða og sundra samfélögum. Um leið og mannfall verður þá hefur hluti af óskum þeirra ræst, en einungis hluti. Það er okkar að koma í veg fyrir að þessir fulltrúar illskunnar vinni fullnaðarsigur. Við komum í veg fyrir sigur illskunnar með því að sýna hvert öðru mannkærleika, umburðarlyndi og skilning, óháð trúarbrögðum og ólíkum siðum.
Óvíst er hvort maðurinn sem framdi fjöldamorðin í Nice tengist Íslamska ríkinu, sem hróðugt vill eigna sér illvirki hans. Víst er það svo að íslamskir hryðjuverkamenn hafa staðið að baki fjölda ódæða í Evrópu, en þeir eru ekki bara að myrða kristna menn, heldur einnig fólk sem aðhyllist önnur trúarbrögð, þar á meðal múslima og svo þá sem ekki kenna sig við nein trúarbrögð. Það er ekki trúin sem rekur þessa menn til ódæða heldur hatur og heift sem þeir veita útrás með því að svipta friðelskandi fólk lífi.
Já, það er auðvelt að taka undir orð veitingahúseigandans í Nice: „Ég skil ekki það sem er að gerast í þessum heimi.“ En við eigum ekki annars kost en að halda áfram og sameinast í baráttu gegn illskunni. Það gerum við best með mannúð og kærleika sem duga svo miklu betur en margir ætla.
