Ég á gamlan bíl og þarf oft að fara á verkstæði út um bæinn.

Og þá ræðir maður við karlana.

Eitt af því sem þeim verður tíðrætt um er olíufélagið N1 sem í taumlausri græðgi reyndi að leggja undir sig bílamarkaðinn á Íslandi.

Keypti upp smurstöðvar, verkstæði, dekkjaverkstæði og sjoppur út um allar koppagrundir.

Mér er reyndar sagt að sumir hafi verið fegnir að selja N1 starfsemi sína, því verðið hafi oft verið býsna fjarstæðukennt.

Tilgangurinn var þó augljós, að ná einokunarstöðu.

Afleiðingin er svo að félagið er í botnlausum skuldum.

Og hver er það sem þarf að borga?

Auðvitað almenningur. Nema hvað.

Eitt enn: Það er mjög sérkennilegt þegar forstjórar fyrirtækja sem eiga í vandræðum skýla sér bak við starfsfólk sitt. Þetta gerði forstjóri Símans í vikunni þegar Samkeppniseftirlitið gerði húsleit hjá Símanum og þetta gerir forstjóri N1 í dag. En auðvitað er ekki um almennt starfsfólk að ræða – enginn á neitt sökótt við það og það ber ekki ábyrgð á glórulausum rekstri. Það er ódrengilegt að vísa í það með þessum hætti.