Hvar er Icesave?

Er von að maður spyrji. Mál sem tröllríður umræðunni í marga mánuði, verður tilefni þjóðaratkvæðagreiðslu – og gufar svo upp.

Svarið er líklega að fáir hafa hag af því að taka málið upp á þessum tímapunkti.

Það eru að koma kosningar í Bretlandi og Hollandi.

Endurskoðun á efnahagsáætluninni fyrir Ísland fær afgreiðslu hjá Alþjóða gjaldeyrissjóðnum þrátt fyrir að Icesave sé óleyst.

Þannig að varla er von á því að um málið verði fjallað aftur að ráði fyrr en í sumar. Þá er spurning hvort reynt verði að leysa það í kyrrþey. Það verður tæplega hægt að ná sama hitanum aftur í málið; það að er jafnvel hugsanlegt að þjóðaratkvæðagreiðslan hafi verið eins konar lokapunktur.

Bretar og Hollendingar gætu verið reiðubúnir að gefa aðeins meira eftir – þar er þess reyndar að gæta að vextirnir sem Grikkir þurfa að greiða af sínum skuldbindingum eru ekki lægri en gert hefur verið ráð í Icesave.

Og svo vekur líka athygli að skýrsla rannsóknarnefndar er fjarri því að styrkja málstað Íslendinga. Hún sýnir stjórnkerfi sem flýtur sofandi að feigðarósi. Í skýrslunni segir að erlend stjornvöld hafi verið farin að gera sér grein fyrir hættunni vegna innlánsreikninganna sumarið 2008, viljað fá svör en ekki fengið.

Síðan má nefna bréf frá Mervyn King, bankastjóra Seðabanka Bretlands, til Davíðs Oddssonar seðlabankastjóra frá 23. apríl 2008 þar sem King hafnar að gera gjaldmiðlaskiptasamning við Íslan en býður fram aðstoð erlendra seðlabanka við að minnka bankakerfi sitt. King taldi þetta einu raunhæfu leiðina til að minnka vandann.

Þessu tilboði var ekki svarað.