Þessa grein mína setti ég hér inn á vefinn í gærkvöldi.

— — —

Það síðasta sem Ísland þarf núna er einhvers konar stríð milli þings, forseta og ríkisstjórnar – með þjóð sem er klofin í fylkingar. Það mun engum gagnast nema öfgaöflum í samfélaginu ef menn leggjast í gagnkvæma heift og ásakanir fram að þjóðaratkvæðagreiðslunni – sem mun vera ráðgerð 20. febrúar.

Við getum talað okkur hás um hvað Ólafur Ragnar sé fáránlegur, Jóhanna og Steingrímur ómöguleg og Bjarni og Sigmundur miklir lýðskrumarar. En það mun ekki færa okkur þumlung nær því að leysa málið. Við verðum einfaldlega að vinna út frá veruleikanum eins og hann er nú.

Icesave 2 er svo gott sem dautt – því verður greitt náðarhöggið í þjóðaratkvæðagreiðslunni. Hún kemur á skelfilegum tíma fyrir þjóðina, beint ofan í skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis. Ef þetta verður samþykkt, sem ég tel fjarska ólíklegt, er fórnarkostnaðurinn við það ansi hár.

Reyndar skilst mér að bæði Bjarni Benediktsson og Sigmundur Davíð hafi gefið ádrátt um að þeir væru til í að sleppa þjóðaratkvæðagreiðslunni. Kannski er það ekki mjög lýðræðislegt, en fordæmið er til, frá 2004.

Eftir fréttaflutning síðustu daga ætti útlendum mönnum að vera ljóst að Íslendingar eru mjög tregir til að borga Icesave á þeim kjörum sem boðin eru. Við erum að uppskera talsverða samúð og skilning víða í erlendum fjölmiðlum.

Allister Heath skrifar til dæmis á vefinn City.A.M. undir yfirskriftinni Iceland sees the first anti bailout revolt.

„Iceland will hopefully hand over some money, albeit on more sensible terms. But the last thing we need is for Britain, the IMF and the EU to push Reykjavik into total bankruptcy or nobody will get anything. Shame that Brown, a self-professed Keynesian, has actually failed to heed his master’s warnings.“

Kannski er einfaldlega málið að við þurfum að krefjast betri samnings?  Öll saman. Það gæti jafnvel gert gæfumun ef vextirnir væru kringum 3,5 prósent frekar en 5,7 pósent eins og er nú.

Treystir íslenska ríkisstjórnin sér til að reyna að ná því fram? Eða eigum við að prófa að leita til alþjóðlegs sáttasemjara?

Sjálfur hef ég nokkrum sinnum stungið upp á Martti Ahtisaari, frægum málamiðlara og friðarverðlaunahafa Nóbels.