Skólavörðuholtið hefur gengið í endurnýjun lífdaga – ekki síst vegna þess að ferðamenn leggja leið sína upp Skólavörðustíginn og upp að Hallgrímskirkju. Því það eru einkum túristar sem laðast að þessum stað, Íslendingar eru sjaldséðir.

Kirkjan er í óvenju góðu ástandi eftir miklar viðgerðir, þarna er styttan af Leifi Eiríkssyni, ferðamennirnir ganga fremur Skólavörðustíginn upp á holtið en Laugaveginn.

En í raun gæti þetta svæði verið miklu skemmtilegra.

Kirkjan stendur á því sem mætti kalla esplanade – en gallinn er hvað byggðin í kring er lítilfjörleg og ósamstæð. Í norðri er kassalöguð viðbygging Iðnskólans – í suðri er hið glæsilega safn Einars Jónssonar en við hliðina á því afskaplega lágreistur leikskóli með grænu þaki.

Guðjón Samúelsson lét sig dreyma um að í kringum Hallgrímskirkju risi svonefnd Háborg íslenskrar menningar. Þetta átti að vera eins og ferhyrningur í kringum kirkjutorgið og þarna áttu að vera til húsa Háskóli Íslands, bókasafn og stúdentagarðar. Af þessu varð aldrei, því miður, liggur manni við að segja.

Einhvern tíma hlýtur þó að koma að því að menn vilji gera svæðið efst á Skólavörðuholti meira aðlaðandi. Því í raun gæti þetta verið eitt aðaltorgið í borginni – staður fyrir mannamót og gott borgarlíf.

Grundtvigskirkjan í Kaupmannahöfn er ekki ólík Hallgrímskirkju. Í kringum hana standa hús sem eru í stíl við kirkjuna.