„Þar sem þetta hefur gerst í Evrópu er það að öryggi borgaranna er miklu minna, nauðgunum fjölgar til verulegra muna og alls konar ofbeldisglæpum. Við höfðum alveg nóg af þessu fyrir, við þurftum ekki að flytja þetta inn. Síðan kemur í ljós þegar það er skoðað úr hvaða samfélagi þetta kemur þá er nú reynt að þegja þetta í hel. Það er náttúrulega mjög mikilvægt að fólk átti sig á því. Það er bara þjóðfélagslega nauðsynlegt að fólk átti sig á því hvað og hvernig hlutirnir eru að gerast.“
Jón Magnússon, lögmaður og fyrrum þingmaður, segir fjölmiðla markvisst þagga niður staðreyndir um aukna glæpatíðni í tengslum við útlendingamál í Evrópu.
Í viðtali í Spjallinu með Frosta Logasyni segir Jón að um sé að ræða til dæmis Afgana, Sómala og fólk frá Norður-Afríku „algjörlega á toppnum í sambandi við, ásamt náttúrulega Palestínumönnunum, sem að má sjálfsagt ekki nefna. Ef við skoðum bara til dæmis eitt atriði, sem að mér fannst bara mjög furðulegt að átta mig á og heyra af, að þegar það voru mótmælin gegn Mubarak í Egyptalandi og verið að reyna að koma honum frá, og þá var það á ákveðnu torgi í Kaíró sem að fólk hittist, gríðarstórt torg. Tahrir. Já, og þar var sem sagt í þó nokkrum tilvikum konum sem voru að mótmæla nauðgað. Með hvaða hætti? Þannig að þá bara kom hringurinn í kringum og síðan var bara gengið. Þetta var svo furðulegt.“
Líkir Jón ofbeldinu við úlfahjörð sem umkringir fórnarlömb sín og lokar af. Segir hann ofbeldið hafa endurtekið sig í Köln á nýársnótt fyrir nokkrum árum.
„Og það athyglisverða við það var það að allir fjölmiðlar þögðu. Stjórnmálamenn sögðu nei, það var ekkert sem gerðist. Borgarstjórinn í Köln sagði nei, þetta gerðist ekkert hér. Þannig að það endaði með því að yfirvöld þurftu að éta ofan í sig. Allt sem þau höfðu sagt við fólkið var lygi og það er nefnilega það sem er vandamálið sem að við erum að horfast í augu við, sérstaklega í Evrópu. Fólk er farið að horfa upp á það að stjórnvöld eru að ljúga að þeim. Þau eru ekki að segja satt.“
Jón segir að þessi dæmi valdi vantrú fólks á fjölmiðlum.
„Og því miður þá ber á því hér og þá náttúrulega sko Ríkisútvarpið alveg í sérflokki fyrir það að reyna að þagga niður eða afflytja fréttir til þess að koma í veg fyrir að hið raunsanna berist til þjóðarinnar um í hvers konar ástandi við búum við. Síðan erum við komin með sko að hluta til einhverja woke-lögreglu sem heitir Ríkislögregla þar sem einhver greiningardeild segir að hin hæsta þjóð, einhver mesta hætta þjóðfélagsins, séu einhverjir hægri öfgamenn sem mundu þá sjálfsagt vera ég og Sigfús Aðalsteinsson og einhverjir aðrir slíkir,“ segir Jón og hlær.
Jón segir mikið fé renna til málefna hælisleitenda, gera verði meiri kröfur til að innflytjendur aðlagist íslensku samfélagi og spyr hann sig af hverju stjórnvöld velji ekki að læra af reynslu Dana.
Jón segir það eðlilegt að fólki leiti sér að betri lífskjörum. Hann segir íslenskt samfélag verða að átta okkur á hvað við getum tekið við mörgum innflytjendum og hvað er gott fyrir þjóðfélagið að taka við mörgum innflytjendum.
„Og við erum bara komin með það mikið af útlendingum til Íslands á stuttum tíma þannig að við sem þjóðfélag verðum að staldra við. Í raun verðum við að staldra við þannig að við verðum að loka fyrir aðstreymi hælisleitenda. Við getum ekki meir. Ragnar Árnason prófessor hefur reiknað út að þetta kosti í kringum hundrað milljarða á ári.“
Segir Jón að um gríðarlega mikið fé sé að ræða sem renni til ýmissa aðila. „Þeir renna meðal annars til þess að þetta fólk geti farið í leigubílunum sínum, keypt nýja farsíma eða mat og húsnæði. Og þarna njóta þessir hælisleitendur iðulega betri kjara heldur en Íslendingur sem á bágt. Og við skulum átta okkur á því að réttindi Íslendinga eru ekki með sama hætti tryggð eins og hælisleitenda, sem er náttúrulega bara brotalöm í íslenskri framkvæmd og lagakerfi.“
Aðspurður nánar um hvernig segir Jón:
„Það þarf ákveðið mikið að koma til til þess að Íslendingur njóti þess að fá fría læknisaðstoð, húsnæði og svo framvegis. Bíddu, það fá hælisleitendurnir um leið og þeir koma hingað og meðan þeir bíða. Bíddu, þá fá þeir ókeypis tannlækningar, almenna læknisþjónustu, geðhjálp, sálfræðiþjónustu og svo framvegis. Og þeir geta ferðast um á kostnað skattgreiðenda í leigubílum og annað eftir þeim dúr. Og þannig bara er Ísland í dag og bíddu Við höfum ekkert efni á þessu meira og höfum raunverulega ekki efni á því sem er komið. Og það verður að setja stopp.“
Segir Jón verða að gera kröfur til þess að fólk aðlagi sig og samsami sig íslenskum þjóðfélagsháttum og íslenskri menningu.
„Við getum ekki gert meira. Við verðum að setja stopp á þennan hælisleitendaiðnað í bili, alla vega nokkur ár meðan við erum sem þjóðfélag að ná okkur, jafna okkur.“
Jón segir mikilvægt að fylgjast umræðum í Danmörku og hvernig Mette Frederiksen, formaður Sósíaldemókrataflokksins tekur á innflytjendamálum.
„Og raunverulega stelur að verulegu leyti aðalmálefni Dansk Folkeparti. Og hún kemur með róttækustu tillögurnar um hvernig á að taka á innflytjendavandamálinu og gerir það mjög vel. Af hverju getur systurflokkur þessa flokks hér á Íslandi, Samfylkingin, ekki séð ljósið og áttað sig á því hvað má læra af reynslu Dana í þessu sambandi? Af hverju ekki? Af hverju loka augunum og segja hlutirnir hljóti að vera allt öðruvísi á Íslandi heldur en það sem gerðist í Danmörku? Af hverju bregðumst við ekki við fyrirfram?“
Jón tjáir sig einnig um hópinn Ísland þvert á flokka, sem hann segir sjálfsprottinn og engan meginaðila standa á bak við. Um sé að ræða fólk sem tók sig saman á netinu.
„Okkur er nóg boðið. Þetta gengur ekki. Ég held að það hafi aldrei á Íslandi verið eins mikil gjá á milli skoðana meirihluta fólks í hælisleitendamálum og stjórnmálastéttarinnar. Því Ólafur Ragnar Grímsson talaði um að það væri gjá milli þings og þjóðar í ákveðnu tilviki. Þetta er raunveruleg gjá. Og ég satt að segja sko hafði enga trú á því að þeir myndu sko ná einhverjum hópi á Austurvöll af því að bara reynslan af því að okkar fólk að það mæti lítið á svona útifundi. Það er ekki þeirra þeirra tjáningarvettvangur. Þvert á það sem að ég bjóst við þá bara var þetta algjör bara sigur.“
Segir hann marga hafa mætt á fundi þrátt fyrir að þeir hafi aðeins verið auglýstir á netinu og alls konar fólk hafi mætt.
„Samt sem áður er stór hópur sem hugsaði með sér: „Nei, það verður einhver leiðindi og við sitjum frekar heima.“ Þannig að að að það var ljóst af viðbrögðum að þarna er þessi sjálfsprottna hreyfing fólks að þarna að hún hefur gríðarlega mikinn hljómgrunn. Miklu meiri hljómgrunn heldur en stjórnmálastéttin hefur ætlað og það mætti og væri kannski full ástæða fyrir alla vega ákveðna stjórnmálaflokka, sem hafa lítt passað upp á þessa hluti, að boða til fundar helstu fyrirmanna sinna. Og segja: Hérna, er ekki kominn tími til þess að við svörum kalli þjóðarinnar? Og þá er ég að tala um Sjálfstæðisflokkinn.“
Segir Jón að Kristrún Frostadóttir forsætisráðherra hafi verið spurð: „Af hverju er Ísland ekki með? Af hverju ert þú ekki með í hópi fjölmargra evrópskra þjóðarleiðtoga? Sem er með opið bréf til Mannréttindadómstóls Evrópu um það að það þurfi að gæta öryggis borgaranna, að sem sagt að erlendir glæpamenn sem koma inn í þjóðfélögin, að þeir hafi ekki réttindi umfram það sem að hinn almenni borgari getur krafist.“
Fyrir bréfinu standi meðal annarra Mette Frederiksen, sem er formaður systurflokks Samfylkingarinnar í Danmörku. Segir Jón aðsvar Kristrúnar sé. „Já, það er í raun þetta: Við höfum bara ekki tíma til þess, það eru önnur og mikilvægari mál.
Á sama tíma hafa þær verið að þeysast um eins og landafjandar, Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir og Kristrún Frostadóttir. Þorgerður til þess að reyna að ná sér niður á Ísrael með öllum mögulegum og ómögulegum ráðum nú hérna, og að öðru leyti að sem sagt að stunda því að Íslendingar standi að því að Íslendingar greiði og borgi fyrir sko vígtól í stríðinu milli Úkraínu og Rússa. Og Kristún nýkomin á NATO fundi að skuldbinda íslensku þjóðina til tuga milljarða útgjalda. Og ég ætla bara að benda þér á það, ekkert af þessu hefur farið fyrir Alþingi. Þetta eru bara, þetta eru bara tilkynningar, tilskipanir. Þetta er eins og Trump hefði gert það. Það er ekki umræður í utanríkismálanefnd, það er ekki umræður á Alþingi, það er ekki umræður í þjóðfélaginu. Þetta bara: Við ætlum að gera þetta. Og ég hef bara ekki séð eins mikla valdatöku fram hjá þjóðfélagsstofnunum eins og þessar tvær konur eru að gera þegar þær eru að gjörbreyta íslenskri utanríkisstefnu, sem að hingað til hefur verið það að eiga friðsamleg samskipti við allar þjóðir.“
