Þetta hafa vísindamenn að sjálfsögðu rannsakað og fundið skýringuna á þessu. Oddee segir að þetta sé kallað „dyra-áhrifin“. Þetta er vel þekkt sálfræðilegt fyrirbæri sem vísindamenn hafa rannsakað árum saman.
Í rannsókn bandarískra vísindamanna frá 2016 komust þeir að þeirri niðurstöðu að heilinn skipuleggi minningar í stuttum þáttum, eins og þættir í sjónvarpsþáttaröð. Í hvert sinn sem við upplifum líkamlegar breytingar í umhverfinu, til dæmis við að ganga inn í annað herbergi, tekur heilinn því sem eðlilegum „kaflalokum“ og byrjar á nýjum „þætti“. Þetta hefur þau áhrif að markmiðið með því að ganga inn í herbergið er oft geymt í „fyrri“ þættinum sem er horfinn af sjónarsviði heilans.
Rannsókn frá 2021 leiddi í ljós að minnistap af þessu tagi kemur sérstaklega fram þegar við förum á milli ólíks umhverfis, til dæmis úr stofunni út í garð eða þegar við verðum fyrir truflun við þessi skipti. Sem dæmi má taka að þú ert á leið í eldhúsið til að sækja vatnsglas en á leiðinni ert þú beðinn um að taka nasl með til baka. Þú kemur kannski aftur með naslið en án vatns.
Þá vaknar spurningin um hvernig maður geti sloppið við þetta andlega skammhlaup? Vísindamenn ráðleggja fólki að halda einbeitingunni eða skrifa fyrirliggjandi verkefni á höndina. En þetta er auðveldara sagt en gert.
