Frá því að hið manngerða Lanier-stöðuvatn var búið til árið 1956 hafa um 700 einstaklingar látið lífið í og í kringum vatnið. Reglulega drukkna sundgestir við vatnið og þá hafa ýmis furðuleg slyss átt sér stað á vatninu og í grennd við það. Í því ljósi eru margir fullvissir um að bölvun hvíli á vatninu og sögusagnir um draug sem nefndur er „Konan á vatninu“ beri einhverja ábyrgð. En hvað er það við vatnið sem gerir það svo banvænt?
Lanier-stöðuvatnið, sem er nærri stórborginni Atlanta í Georgíufylki Bandaríkjanna, varð til þegar hin nærliggjandi Buford-stífla var reist á fimmta áratug síðustu aldar. Stórt svæði fór þá undir vatn og þar á meðal var bærinn Oscarville. Um var að ræða lítið samfélag þeldökkra og hefur það alla tíð síðan þótt vera skammarlegt hvernig íbúum bæjarins var í raun bolað í burtu svo að stíflan gæti risið.
En fyrst víkur sögunni af „Konunni á vatninu“, draug sem sagður er voma yfir vatninu. Sú flökkusaga fór á kreik eftir að tvær konur, Susie Roberts and Delia Mae Parker Young, hurfu í grennd við vatnið árið 1958 þegar þær voru á leið frá dansleik í nærliggjandi bæ.
Ári seinna fann veiðimaður lík ungrar konu á reki í vatninu. Líkið var handalaust og íklætt bláum kjól en að öðru leyti svo illa farið að ekki var hægt að bera kennsl á manneskjuna.
Um 32 árum síðar, árið 1990, fannst loks gömul Ford-bifreið í vatninu sem skráð var á Susie Roberts og fundust líkamsleifar hennar undir stýri bílsins. Talið er að Roberts hafi fyrir slysni misst stjórn á bílnum, keyrt út af brú og út í vatnið sem hafi kostað vinkonurnar báðar lífið. Telja rannsakendur að konan í blá kjólnum hafi verið vinkona hennar, Delia Mae Parker Young.
Í kjölfarið af síðari líkfundinum fór að bera á sögusögnum um að reglulega sæist til handalausrar konu í bláum kjól við vatnið og er hún kölluð „Konan á vatninu“. Telja sumir að hún beri ábyrgð á tíðum drukknunum fólks sem að syndir í vatninu. „Konan á vatninu“ dragi fólk niður í djúpið.
Það var síst til að slá á slíkar draugasögur að um tuttugu kirkjugarðar eru dreifðir um botn Lanier-vatns. Stjórnvöld höfðu lofað að fjarlægja líkamsleifarnar áður en svæðið færi undir vatn en ekki var orðið við því og eykur það á dulúð vatnsins.
Astæðan fyrir fjölmörgum dauðsföllum við vatnið skýrist sennilega af því að það er afar vinsælt til útivistar og umferð á og í kringum vatnið er mikil. Á sumum stöðum í vatninu eru hins vegar sterkir straumar og þá er það víða dökkt og gruggugt sem gerir það að verkum að hver sá er fellur í djúpið sést ekki.
