Flestir fullorðnir kannast eflaust við að hafa skoðað gamlar ljósmyndir og rifjað upp minningar og hugsað með sér að tíminn fljúgi nú frá manni þegar maður eldist.

Mörgum finnst til dæmis að sumrin hafi verið „lengri“ þegar þeir voru börn og unglingar. Auðvitað voru þau ekki lengri þá en það er einföld skýring á af hverju mörgum finnst það og að tíminn hafi liðið hægar á æskuárunum.

David Eagleman, prófessor í taugavísindum, útskýrði þetta að sögn Unilad.

Hann sagði að þetta tengist því hvernig heilinn man eftir hlutum. Þegar við erum börn og unglingar erum við alltaf að upplifa eitthvað nýtt og læra nýja hluti. Af þeim sökum sér heilinn um að geyma minninguna um þá upplifun til að við getum nýtt hana síðar.

Eftir því sem við eldumst fækkar þeim hlutum sem við lærum sem og nýjum upplifunum. Af þeim sökum „geymir“ heilinn ekki upplifanirnar eins og hann gerði þegar við vorum börn. Hann fer á einhverskonar „sjálfstýringu“.

„Þú ert að læra reglur heimsins (þegar þú ert barn, innsk. blaðamanns) þannig að þegar þú horfir um öxl um áramót áttu fullt af minningum um það sem þú lærðir. En þegar þú eldist og lítur um öxl við áramót hefurðu örugglega gert nokkurn veginn sömu hluti og síðustu ár. Af þeim sökum virðist sem árið hafi bara flogið fram hjá,“ sagði hann.