Lokið á bekknum læstist fast og gat Maja ekki á nokkurn hátt losað það og var því föst í bekknum. Þar lá hún grátandi og öskrandi og gat ekkert gert sér til bjargar. Farsímann hafði hún eðlilega ekki tekið með sér þegar hún lagðist í bekkinn og gat því ekki hringt eftir aðstoð.
Í samtali við Ekstra Bladet sagðist hún hafa farið í bekkinn rétt fyrir klukkan 22. Þegar hún hafði legið í bekknum í um 10 mínútur hafi hún heyrt háan hvell og hafi þá uppgötvað að lokið var fast. Hún hafði greitt fyrir 17 mínútna sólartíma og eftir þær mínútur slokknaði á bekknum. Um miðnætti slokknuðu svo öll ljós í sólstofunni.
Eftir því sem mínúturnar liðu varð Maja ljóst að enginn myndi koma henni til bjargar.
„Mér fannst eins og ég væri grafin lifandi.“
Unnusti hennar fór að hafa áhyggjur af henni og hringdi í hana en hún svaraði auðvitað ekki. Hann hringdi því í eiganda sólstofunnar sem sagði honum að Maja hefði líklegast bara sofnað en hún gæti alltaf komist út þótt dyrnar væru læstar. Sama skýring fékkst hjá lögreglunni.
Um morguninn hringdi unnustinn aftur í eigandann sem sagði honum að þrifatæknir, sem býr nærri stofunni, myndi koma með lykla og opna fyrir honum. Þegar unnustinn kom á staðinn var þrifatæknirinn ekki kominn en útidyrnar höfðu sjálfkrafa farið úr lás á ákveðnum tíma. Hann fór inn og heyrði Maja öskra. Hann komst þó ekki inn til hennar því það var læst þangað inn, hann náði því í skóflu í bílinn sinn og braut gler til að komast inn til hennar. Lokið var svo fast að hann gat rétt svo lyft því nokkra sentimetra en það dugði Maja til að skríða út úr bekknum.
Hún hefur glímt við töluverð eftirköst af þessu og hefur meðal annars þurft að fá aðstoð sálfræðings.
