Leiðarinn birtist í helgarblaði DV í dag, 31. júlí.
Það er þung stemning í samfélaginu. Verslunarmannahelginni hefur verið aflýst. Eða svo til. En það er meira undir en ein ferðahelgi, jafnvel þó hún sé almennt stærsta ferðahelgi ársins.
Á blaðamannafundi ríkisstjórnarinnar og almannavarna í gær var tilkynnt um hertari aðgerðir vegna kórónaveirunnar; fjöldatakmörk lækkuð niður í 100 manns, tveggja metra reglan aftur gerð að skyldu og enginn fær að koma í almenningsssamgöngur nema með grímu.
Strax á þriðjudag lá í loftinu að hert yrði á aðgerðunum í kjölfar aukningar á tilfellum smits innanlands. Miðvikudagurinn leið síðan án þess að múkk heyrðist um framhaldið. Það var ekki fyrr en rétt fyrir hádegi á fimmtudegi sem tilkynnt var um breytingarnar, þegar fjöldi fólks var þegar búinn að pakka og skipuleggja verslunarmannahelgina í þaula.
Ég er ekki að kvarta út af mínum plönum. Ákvað fyrir viku að halda mig bara heima. Búin að auka sprittnotkunina. Verslunarmannahelgin er ekki stóra málið.
Forsetinn tók af skarið á undan ríkisstjórninni og aflýsti móttöku vegna innsetningar hans í embætti sem halda átti um helgina. „Þessi ágæta móttaka má alveg missa sín – hún skiptir engu máli í hinu stóra samhengi,“ sagði forsetinn. Þetta er líka alveg hárrétt. Rey Cup, Símamótið, N1-mótið og Orkumótið í Eyjum skipta engu máli í stóra samhenginu. Samt voru þessi mót haldin þegar við hefðum átt að halda að okkur höndum – bókstaflega – í kjölfar COVID-19. Opnun landsins skiptir engu máli í stóra samhenginu. Og nú erum við aftur á byrjunarreit.
Síðan síðasta bylgja reið yfir höfum við þó lært ýmislegt, eða komist að ýmsu. Fjöldi fólks sem fékk COVID-19 glímir við eftirköst sjúkdómsins jafnvel mánuðum síðar. Hópur vísindamanna frá University College London hafa sent frá sér skýrslu um tugi sjúklinga sem glímdu við truflanir á heilastarfsemi, heilablæðingar og taugaskaða í kjölfar þess að fá COVID-19. Fjöldi fólks hér á landi hefur farið í endurhæfingu á Reykjalundi, fólk sem þurfti ekki einu sinni að leggjast inn á sjúkrahús eftir að hafa fengið kórónavírusinn. En af hverju voru öll þessi mót haldin í skugga alheimsfaraldursins? Af hverju var landið opnað á ný fyrir ferðamönnum svo fljótt? Fyrir mér er svarið einfalt: Peningar. Hér hafa peningar verið teknir fram yfir heilbrigðissjónarmið. Peningar fram yfir lífið. Sem ætti auðvitað ekki að koma á óvart.
Nú vona ég bara að fólk virði í alvöru tveggja metra regluna, hætti að ryðjast fram fyrir fólk í biðröð bara af því það stóð tvo metra frá afgreiðslukassanum og bíði í eitt augnablik eftir að næsti maður í Bónus taki brauð úr hillunni áður en það klessir sér upp að honum til að taka brauðið við hliðina á.
„Peningana, ellegar ég slæ þig í rot,“ sungu Valgeir Guðjóns og Egill Ólafs um árið. Ætli þeim hafi dottið í hug að hægt væri að óska eftir hvoru tveggja?
