Í færslunni segir hún að sendingin hafi verið í formi rukkunar upp á 5.750 krónur af því að þau stoppuðu stutta stund við Kirkjufell.
„Grunngjaldið var 1.000 krónur, en þar sem ekki var greitt innan sólarhrings bættist við 4.500 króna vangreiðsluálag og 250 króna færslugjald,“ segir hún.
Hanna Katrín bætir við að enginn í fjölskyldunni hafði tekið eftir neinum skýrum merkjum um gjaldskyldu – né leiðbeiningum um hvernig greiða skyldi.
„Þetta er ekki einsdæmi. Kvartanir vegna svipaðra mála berast bæði Neytendastofu og Neytendasamtökunum nánast vikulega, þar sem fólk lýsir óljósri, ósýnilegri eða villandi gjaldtöku sem kemur fram löngu eftir að ferðinni er lokið.“
Hanna Katrín dregur ekki fjöður yfir það að það sé dýrt að byggja upp og reka bílastæði. Þess vegna ekki ekki að koma á óvart þegar gjald er tekið fyrir afnot af stæðum.
„En ef fólk fær ekki skýrar upplýsingar um verð og greiðsluskilmála, þá hættir gjaldtakan að vera sanngjörn og jafnvel lögleg.“
Hanna Katrín rifjar svo upp að Neytendastofa hafi í kjölfar kvartana skoðað viðskiptahætti nokkurra bílastæðafyrirtækja. Í ljós hafi komið dæmi þar sem leiðbeiningar um greiðslu eru óskýrar eða ófullnægjandi og aukagjöld ekki kynnt fyrir fram.
„Upplýsingagjöf á reikningum í heimabanka er líka oft mjög ábótavant. Því hefur nú verið beint til viðkomandi fyrirtækja að lagfæra upplýsingagjöf og samræma gjaldtökuna við lög. Stjórnvöld munu fylgja því fast eftir að þessar úrbætur nái fram að ganga. Ef lögin eru óskýr þá verður það lagfært. Almenningur á rétt á því að þessi mál séu í lagi.“