Maðurinn var ákærður fyrir að hafa gripið harkalega í hægri öxl barnsins með þeim afleiðingum að drengurinn hlaut mar og brunaför. Hann var jafnframt ákærður fyrir brot gegn barnaverndarlögum.
Samkvæmt frásögn foreldra drengsins, sem komu að sækja hann í leikskólann þennan dag, sáu þau starfsmanninn grípa í öxl sonar þeirra með miklu afli eftir að drengurinn kastaði sandi upp í loftið við sandkastala á skólalóðinni.
Drengurinn brást við með því að gráta og hrópa: „Þú meiddir mig, þú meiddir mig.“ Foreldrarnir sögðu að starfsmaðurinn hefði í kjölfarið dregið drenginn hágrátandi inn í skólabygginguna.
Drengurinn lýsti því síðar í skýrslu í Barnahúsi að starfsmaðurinn hefði klipið sig í öxlina. Myndir sem teknar voru síðar sama dag sýndu roða og mar á hægri öxl drengsins sem að sögn heimilislæknis gátu komið heim og saman við það að gripið hefði verið fast í öxl hans.
Starfsmaðurinn sem um ræðir krafðist sýknu og sagðist harma að drengurinn hefði hlotið þá áverka sem raun bar vitni. Um hafi verið að ræða óviljaverk.
Eitt vitni lýsti því að ágreiningur hefði risið á milli leikskólabarna í sandkassanum og hún séð starfsmanninn ganga að þeim „aðstæðum“ og taka drenginn „úr aðstæðunum“ á faglegan hátt. Hún kvaðst hvorki hafa séð starfsmanninn þrífa í peysu hans né grípa í öxl hans en drengurinn streist á móti þegar hann var leiddur frá sandkassanum.
Í niðurstöðu dómar kemur fram að miðað við ljósmyndir sem lagðar voru fram megi sjá þrjú mar- eða brunaför. Að gættum þeim ljósmyndum og framburði heimilislæknis taldi dómurinn hafi yfir skynsamlegan vafa að áverkarnir hafi komið til við það að einhver greip nógu harkalega um öxl drengsins til að skilja eftir þrjú för eftir fingur og eitt fingurfar á aftanverðri öxlinni.
Í dómnum er tekið fram að ófullnægjandi rannsóknaraðferðir lögreglu og seinkun á skýrslutökum hafi dregið úr sönnunargildi málsins. Þrátt fyrir að telja sannað að maðurinn hafi gripið fast um öxl drengsins og valdið áverkum, taldi dómurinn að ekki væri búið að sýna fram á að það hafi verið af ásetningi.
Ákærði var því sýknaður bæði af ákæru um líkamsárás samkvæmt 217. gr. almennra hegningarlaga og broti gegn 99. gr. barnaverndarlaga. Þá var miskabótakröfu móður drengsins, sem krafðist milljónar króna í bætur, vísað frá dómi. Allur sakarkostnaður var felldur á ríkissjóð, þar á meðal réttargæsluþóknun og málsvarnarlaun, samtals rúmlega ein og hálf milljón króna.
