Þar segir hún frá ónefndum erlendum ferðamanni sem kom til landsins í heilsuferð og hlakkaði mikið til að prófa þær fjölmörgu heilsulindir sem eru hér á landi.
„Hann var búinn að ímynda sér allar þessar heitu náttúrulaugar Íslands og hvernig umgjörðin var í kringum þær. Túristinn átti von á því að þegar komið væri ofan í heita lind þá sæi hann fólk í sömu erindum og hann, að njóta þess að hlúa að góðri heilsu, losa um stirða liði og slaka á í heitu vatninu án áfengis og annarra efna,“ segir hún og bætir við að ferðamaðurinn hafi jafnvel átt von á að geta keypt sér heilsudrykki úr íslensku grænmeti eða erlendum ávöxtum.
„Annað kom á daginn þegar hann byrjaði að aka á milli heilsulindanna í landinu,“ segir hún.
„Á einum staðnum fyrir norðan land, á stað sem honum þótti jafnvel enn áhugaverðari en Bláa lónið, vegna nálægðar við skóginn varð hann fyrir miklum vonbrigðum þegar komið var ofan í á laugardagseftirmiðdegi. Ofan í heitri heilsulindinni var bar og alls staðar var fólk að drekka bjór eða með vínglas í hendi. Það var greinilega vinsælt að koma hingað til að detta í það á laugardegi. Honum brá mikið og þetta eiginlega fyllti mælinn,“ segir Marta og bætir við að ferðamaðurinn hafi spurt sig hvers vegna heilsulindir Íslands séu svona óhollar.
Hún segir að túristinn hafi orðið fyrir vonbrigðum á fleiri stöðum þar sem lögð var áhersla á að selja áfenga drykki ofan í gestina.
„Nánast hvergi á eftirsóttustu stöðunum, sá hann hreina heilsueflandi umgjörð. Hann átti ekki til orð. Heilsusamlega ímynd Íslands sem auglýst var með heilsulindum landsins hrundi í huga hans.“
Marta segir að túristinn hafi á örfáum stöðum fengið að upplifa sannar heilsulindir þar sem ekki var lögð áhersla á áfenga drykki. Eru Lýsulaugar á Snæfellsnesi, Giljaböðin í Húsafelli og allar sundlaugar landsins nefndar í því samhengi.
„Þetta voru sannar heilsulindir Íslands að mati hans. Vonandi verða þær fleiri næst þegar túristinn kemur í heilsuferð til Íslands.“
