Mikill munur er á þátttöku barna í íþróttum hér á landi eftir uppruna þeirra. Verst er staðan hjá stúlkum í 10. bekk þar sem aðeins er talað annað tungumál en íslenska á heimilinu en 71% þeirra stunda nær aldrei íþróttir með íþróttafélagi, samanborið við 45% stúlkna í 10. bekk þar sem eingöngu er töluð íslenska á heimilinu.

Þetta er meðal þess sem kom fram á málþinginu „Vertu með! Aukin þátttaka barna og ungmenna af erlendum uppruna í íþróttum“ sem Ólympíusamband Íslands og Ungmennafélag Íslands stóðu fyrir í vikunni.

Þegar hlutfallið er skoðað fyrir nemendur í 8.,9. og 10. bekk saman á öllu landinu eru það 36% barna þar sem aðeins er töluð íslenska á heimilinu sem stunda nær aldrei íþróttir með íþróttafélagi, 47% barna þar sem íslenska er töluð á heimilinu ásamt öðru tungumáli, og 56% þar sem aðeins er talað annað tungumál en íslenska á heimilinu.

Þetta er litlar breytingar frá árinu 2014 þegar þessi hlutföll voru 36%, 46% og 55%.

„Það er sárt að sjá að við höfum ekki náð að hækka hlutfallið hjá krökkum af erlendu bergi brotin sem eru virk í íþróttum. Þetta hefur lítið breyst frá 2014,“ segir Margrét Lilja Guðmundsdóttir, sérfræðingur hjá Rannsóknum og greiningu, sem kynnti þessar niðurstöður á málþinginu.

Hún segist telja mikilvægast af öllu að halda áfram öflugu fræðslustarfi og kynningu til barna af erlendum uppruna og foreldra þeirra, svo sem inni í skólunum og í hverfamiðstöðvum.

Þá þurfi að setja sérmerkt fjármagn í það hvernig best sé að vinna að því að börn taki þátt í skipulögðu íþróttastarfi, og sömuleiðis í fræðslu til þjálfara sem taka á móti börnum af erlendu bergi brotin og eru mögulega með fjölda barna í sínum hópi sem tala fullt af öðrum tungumálum en íslensku.

Margrét Lilja nefnir einnig sérstaklega mikilvægi þess að fræða fólk af erlendum uppruna um tengsl þátttöku í skipulögðu íþróttastarfi við jákvæða þætti á borð við minni vímuefnanotkun þar sem það er misjafnt eftir menningarsvæðum hvort þessi tengsl séu til staðar.

Á málþinginu var einnig fjallað um öflugt starf í Breiðholti þar sem sérlegir sendiherrar sjá um að brúa bilið milli kerfisins og innflytjenda, en þetta eru þá einstaklingar af erlendum uppruna sem tala íslensku og eru með gott tengslanet.