Það er ekki hægt að segja að pósthúsið í Bændahöllinni í Vesturbæ Reykjavíkur hafi verið langlíft. Útibúið var opnað árið 2018 en því verður lokað í lok janúar á næsta ári. Greint var frá lokuninni í síðustu viku en þá sagði að ástæðan fyrir lokuninni væri sú að mikill samdráttur hefur verið í bréfasendingum á undanförnum árum. Síðan árið 2010 hefur þeim fækkað um 75% en á sama tíma hefur pakkasendingum fjölgað afar mikið.
Íbúar Vesturbæjar eru langt frá því að vera sáttir með þessa lokun þar sem ekkert pósthús verður í þeirra nágrenni með þessari breytingu. Næsta pósthús verður því það sem staðsett er í Síðumúla. Um 11 mínútur tekur að keyra þangað en um klukkutíma tekur að ganga.
Sigríður Hagalín Björnsdóttir, varafréttastjóri RÚV, er ein þeirra sem er ósátt með lokunina. „Pósthúsinu okkar verður lokað! Alltaf brjálað að gera þar, og þjónustan samt svo frábær. Og bara eitt pósthús eftir vestan Elliðaáa – ég verð að viðurkenna að ég skil þetta ekki,“ segir Sigríður í færslu sem hún birti í Facebook-hópi íbúa Vesturbæjar. „Til hvers er Pósturinn eiginlega?“
Miklar umræður mynduðust undir færslunni. Fjölmiðlamaðurinn Egill Helgason er einn þeirra sem tekur til máls en hann furðar sig einnig á því að loka skuli pósthúsinu. „Alveg óskiljanlegt. Vð höfum verið með pósthólf þarna, áður niðri í Austurstræti – og nú hvað? Í Síðumúla? Þetta er ekki boðlegt,“ segir hann.
Maður nokkur sem segist hafa verið starfsmaður póstsins í um 7 ár segir þá í athugasemdunum að um ótrúlega sorglega þróun sé að ræða. „Sama og hjá bönkunum að loka útibúum sínum því það er hægt að gera allt „á netinu“. Svipað í matarbúðum (sjálfsafgreiðslukassar) og flugvöllum,“ segir hann.
„Við erum að búa til einmana veröld þar sem við munum eyða sífellt meiri tíma fyrir framan skjáinn og varla tala við aðra manneskju. Ég spái að einmanaleiki aukist töluvert á næstum árum.“
Fleiri íbúar tjá sig í athugasemdunum við færsluna. „Þetta er alveg absúrd á tíma þegar póstverslun hefur aldrei verið meiri,“ segir til dæmis einn íbúi.
„Í stað þess að færa þjónustu inn í hverfin er verið að taka hana í burtu, á sama tíma og þétting byggðar er megin stefna og að fólk eigi að vera fótgangandi eða á hjólum. Þetta er allt í mótsögn við hvort annað,“ segir annar íbúi. Enn annar íbúi segir þá að þetta sé „til háborinnar skammar“.
Þá benda nokkur í hópnum á að svona sé staðan fyrir þau sem búa í úthverfunum á höfuðborgarsvæðinu. „Svona hefur þetta verið í úthverfunum í mörg ár,“ segir til dæmis ein kona í hópnum. „Kjalnesingar þurfa að fara upp á höfða til að komast í pósthús…“
