Íbúar í Reykjanesbæ virðast afar ósáttir við þær fyrirætlanir að stjórnvöld byggi upp úrræði í bæjarfélaginu þar sem ósakhæfir og í mörgum tilvikum hættulegir einstaklingar verða vistaðir.
Það sést best á viðbrögðum við undirskriftalista þar sem fyrirætlununum er mótmælt. Undirskriftarlistinn fór í loftið á þriðjudaginn og þegar þessi orð eru skrifuð hafa rúmlega 650 einstaklingar kvittað undir mótmælin en þar segir meðal annars:
Við íbúar Innri Njarðvíkur höfum miklar áhyggjur vegna þess í ljósi þess að ítrekað hefur verið vandamál með að fólk hefur sloppið frá öryggisgæslufólki og beitt börnum og fullorðnum ofbeldi bæði íhöfuðborginni og Akureyri og nú hyggst ríkið að þjónusta alla á landinu sem þess þurfa með vistun í Dalshverfi 3. Þetta er algjörlega óviðunandi í ljósi þess hversu margar barnafjölskyldur og hversu mörg börn eru í hverfinu.
Þorsteinn Stefánsson, íbúi í Innri Njarðvík, er ábyrgðarmaður listans og hann segist finna fyrir verulegri ónægju í samfélaginu. „Íbúar eru ósáttir við að þeir séu ekki hafðir í samráði þegar svona breytingar á skipulagi eru gerðar sérstaklega í ljósi þess að þetta úrræði hefur ekki fallið vel í kramið hjá bæði íbúum á höfuðborgarsvæðinu og Akureyri,“ segir Þorsteinn í stuttu samtali við DV. Hann segist sannfærður um að hægt sé að finna starfseminni betri stað í meiri fjarlægð frá íbúðabyggð.
Félagsráðuneytið leitaði í sumar til Reykjanesbæjar eftir samstarfi um rekstur öryggisgæslu og öryggisvistunar í bæjarfélaginu. Segja má að um ákveðið olnbogabarn sé að ræða innan stjórnsýslunnar því lítið hefur gengið að finna starfseminni, sem gríðarleg þörf er fyrir, stað.
Margir útskriftahæfir sjúklingar bíða nú á geðdeildum Landspítalans eftir að komast í slíkt úrræði og eru dæmi þess að einstaklingar hafi beðið í meira en hálft ár eftir lausn á sínum málum.
Reykjanesbær tók beiðninni vel og á dögunum samþykkti bæjarstjórn að breyta aðalskipulagi sínu þannig að hægt yrði að finna úrræðinu stað í nýju hverfi í Innri Njarðvík, nánar tiltekið við Dalshverfi 3.
DV fjallaði talsvert um málefni slíkrar öryggisvistunar sem Reykjavíkurborg stóð að í Rangárseli. Þar var mikil óánægja meðal íbúa vegna samráðsleysis og töldu margir að slík starfsemi ætti ekki heima í hinni rólegu íbúabyggð.
Segja má að íbúar hafi haft nokkuð til síns máls því að fjölmargar uppákomur áttu sér stað í öryggisvistunni þar sem starfsfólk varð fyrir ofbeldi og árásum. Máttu íbúar búa við tíðar heimsóknir lögreglu og horfa upp á skjólstæðinga úrræðisins dregna út í járnum.
