Rithöfundurinn Auður Jónsdóttir var ásamt og Þorbjörgu Helgu Vigfúsdóttur frumkvöðli, gestur í Kastljósi kvöldsins. Þar ræddu þær atburði líðandi stundar og stærstu fréttamál síðustu missera. Þar á meðal var nýjasta #MeToo-bylgjan.
Einar Þorsteinsson, þáttarstjórnandi spurði Auði út í sína skoðun á þessari nýju bylgju. Hann sagði að útskúfunarmenning, sem einnig hefur verið kölluð slaufunnarmenning (e. cancel culture) hefði orðið ansi áberandi. Einar talaði um að bæði þeir sem áreittu og nauðguðu fengu á sig orðið gerandi, og að Auður hefði verið gagnrýnd fyrir sitt innlegg í umræðuna. Hún sagði:
„Þetta er svolítið fyndið því ég var pínu hugsi yfir þessu, þannig ég pantaði tíma hjá sálfræðingnum mínum til þess að geta aðeins rætt þetta. Það var eitthvað sem mér fannst mega vera dýpra í þessu, eða meira greint. Það er þetta orð: ofbeldi. Við notum það á mjög víðtækan hátt. […] Að fara yfir mörk getur verið að virkilega brjóta á einhverjum, eða segja eitthvað ógeðslega dónalegt,“
Þá talaði Auður um lista sem búnir hefðu verið til með nöfnum gerenda. Þess má geta að einn slíkan lista mátti finna á mjög vinsælum samfélagsmiðli þegar byltingin stóð sem hæst, en þar mátti finna nöfn margra þjóðþekktra einstaklinga.
„Það sem gerist er að það hafa verið búnir til svona listar yfir gerendur. Og þar getur til dæmis einhver kona beðið aðra konu um að nefna einhvern, þar sem hún vill ekki standa undir því sjálf. […] En þar getur einhver dæmdur nauðgari endað við hliðina á einhverjum sem sagði eitthvað ógeðslega óviðeigandi í vinnustaðapartýi.“
„Þetta verður allt einn gerandi, sem er bara eins og einn morðingi eða einn nauðgari. Þú færð á þig stimpilinn gerandi. Þetta er þörf umræða og ég styð þessa vitundarvakningu, en ef við leyfum okkur ekki að greina aðferðarfræðina, þá getur byltingin étið börnin sín. Við verðum að fá að pæla í þessu, því þetta eru mjög viðkvæmir og stórir hlutir,“
Þá tók Þorbjörg við og sagði síðustu #MeToo-bylgju hafa verið ansi frábrugðna þeirri fyrstu, vegna þess að hún hafi verið persónulegri, og þar með hafi myndast ákveðin „við gegn þeim“ dýnamík.
„Þessi bylgja var að mínu mati talsvert ólík þeirri fyrri, en þar voru konur að tala saman í lokuðum hópum, innan stétta. Og núna komu sögur um miklu meira ofbeldi held ég. Nú voru sögurnar opnari og undir nafni. Þannig þetta fór á miklu persónulegri stað hjá öllum, og þess vegna stóð fólk með þolendunum,“
„Ég er mjög sammála ég var mjög hrædd við að þetta myndi fara á stað þar sem maður segir: „hingað og ekki lengra!“ Og þá erum við komin of langt, og þá förum við til baka. Þá náum við ekki að afgreiða þessi alvarlegu mál sem komu fram í þessari bylgju, og þá segir samfélagið: „nú erum við komin í ofbeldi í hina áttina, hvar eru mörkin núna?“ Þá fellur þetta niður.“
Auður sagði þá að margir ættu í erfiðleikum með að tjá sig um þessi mál og segja sínar skoðanir vegna ótta við viðbrögð fólks. Og hún segist sjálf hafa verið ásökuð um að hrinda konum í áfall vegna sinna hugleiðinga á Facebook.
