Það er niðurstaða bæði héraðsdóms og Landsréttar að kona hafi ekki gerst brotleg við hegningarlög er hún fluttist með tveimur börnum sínum úr landi í óþökk feðra barnanna, en hún á börnin hvort með sínum manninum.

Konan var dregin fyrir héraðsdóm vegna málsins í mars árið 2019, niðurstöðu héraðsdóms var áfrýjað og Landsréttur tók afstöðu til málsins síðastliðinn föstudag.

Sannað þykir að konan hafi farið með börnin til útlanda í heimildarleysi. Hún upplýsti feðurna um áform sín en þau lögðust illa í þá báða. Héraðssaksóknari ákærði konuna á þeim grundvelli að hún hefði brotið 193. grein almennra hegningarlaga, en hún hljóðar svo:

„Hver, sem sviptir foreldra eða aðra rétta aðilja valdi eða umsjá yfir barni, sem ósjálfráða er fyrir æsku sakir, eða stuðlar að því, að það komi sér undan slíku valdi eða umsjá, skal sæta sektum … ¹⁾ eða fangelsi allt að 16 árum eða ævilangt.“

Það var hins vegar mat bæði héraðsdóms og Landsréttar að konan hefði ekki gerst brotleg við þessa lagagrein heldur 3. málsgrein 28. greinar barnalaga:

„Nú fara foreldrar sameiginlega með forsjá barns og er öðru foreldrinu þá óheimilt að fara með barnið úr landi án samþykkis hins.“

Telja dómstólarnir að hér sé ekki um sakamál að ræða heldur einkamál. Feðurnir þurfi að höfða einkamál gegn konunni til að fá hana dæmda fyrir lagabrot.

Var konan því sýknuð af kröfum ákæruvaldsins. Bótakröfu, sem annar faðirinn gerði á konuna, var vísað frá dómi. Allur málskostnaður greiðist úr ríkissjóði.