Magnús var fæddur þann 19. maí 1960 og var gífurlega vinsæll á meðal landsmanna. Hann var lengi kenndur við veitingastaðinn Texasborgara, sem opnaði árið 2012 og hætti rekstri fimm árum síðar. Á seinni árum sínum rak hann tvo aðra veitingastaði, Sjávarbarinn og Matarbarinn, sem var opnaður í júlí á þessu ári. Auk þess hefur hann í gegnum tíðina unnið fjölmörg störf í veitingageiranum.
Magnús var einnig þekktur yfir lauflétta og fyndna sjónvarpsþætti sína um ferðalög og matreiðslu. Hann var lengi með sjónvarpsþátt á ÍNN, Eldhús meistaranna, og fór hann þar oft á kostum. Jafnframt var hann duglegur að birta myndir og myndbönd á samfélagsmiðlum úr hinu daglega lífi. Matreiðslumeistarinn vakti mikla athygli árið 2016 er hann bauð sig fram til embættis forseta Íslands. Var öll kosningabarátta hans á léttum og græskulausum nótum.
Þann 24. mars 2007 kvæntist Magnús Ingi eftirlifandi eiginkonu sinni, Analisu Basallo Montecello. Analisa er menntaður matartæknir og hefur hún starfað við matreiðslu á undanförnum árum, lengst af á fyrrnefnda Sjávarbarnum á Grandagarði í Reykjavík, en það var sameiginlegur veitingastaður þeirra hjóna. Analisa minnist eiginmanns síns á hjartnæman hátt í Morgunblaði dagsins í dag.
„Líf mitt með þér, elsku Maggi, var gefandi, ánægjulegt og gleðiríkt. Eftir að við kynntumst eignaðist ég nýja fjölskyldu og stóran vinahóp. Ég er svo þakklát núna fyrir allt sem við áttum saman og stolt að hafa kynnst þér og hafa verið eiginkona þín. Allt er breytt núna.
Ég elska þig alltaf af öllu mínu hjarta.
Hvíldu í friði, ástin mín.
Þín alltaf, Analisa Basallo Montecello“
Analisa er ekki sú eina sem minnist Magnúsar en faðir hans og eftirlifandi systkini hans minnast Magnúsar einnig í minningargreininni. „Maggi skilur eftir sig stórt skarð í fjölskyldunni enda fyllti hann mikið pláss hvar sem hann kom. Maður mikilla framkvæmda og hugmynda allt sitt líf allt frá barnæsku, en líka maður hefðbundinna fjölskyldugilda og hollustu,“ segja þau í minningargreininni.
„Við erum þó þakklát fyrir að mamma hans, sem lést fyrir ríflega þremur árum, hafi ekki þurft ekki að kveðja son sinn því samband þeirra var einstaklega kærleiksríkt. Þau hlúðu að því hin síðustu ár með því að fara stundum tvö í leikhús og borða signa grásleppu og fleira góðgæti sem sumir aðrir í fjölskyldunni kunnu síður að meta. Foreldrar okkar minntust Magga sem mikillar gleðisprengju og grallaraspóa þegar hann var barn og það er öllum ljóst sem hann þekktu að þeir eiginleikar fylgdu honum eftir í lífi, leik og starfi alla tíð. Við minnumst sonar sem virti og sinnti foreldrum sínum vel og bróður sem sýndi eftirlifandi konu sinni, fjölskyldu og vinum ástúð og mikla hollustu allt fram á hinsta dag.
Missir okkar þriggja bliknar þó í samanburði við harm elsku Lísu okkar, eftirlifandi eiginkonu Magga, en þau tvö voru eins og yin og yang, andstæður sem vógu hvor aðra upp í daglegu lífi, starfinu á Sjávarbarnum og víðar og á ferðalögum út um allan heim. Þau voru akkeri hvort annars í lífsins ólgusjó og við biðjum almættið að passa upp á Lísu okkar í þeirri djúpu sorg sem hún stendur frammi fyrir.
Hvíldu í friði, elsku sonur og bróðir.“
