Styrmir Gunnarsson spyr hvað sé að íslenska samfélaginu í pistli í Morgublaðinu í dag. Hann segir alltof mörg mál hafa komið upp undanfarið sem ekki hafi fengist viðhlýtandi skýringar á. Vísar hann þar til stöðunnar á Reykjalundi, í starfsmannamálum Vinnueftirlitsins, brottvísun þungaðs hælisleitanda og viðtökur íslenska samfélagsins við útlendinga. Segir Styrmir tíma kominn á að stinga á graftarkýlin.

„Í fréttum síðustu daga hafa hrannast upp mál sem benda til þess að við eigum við að etja einhverja óáran sem snýr að mannlegum samskiptum í okkar litla samfélagi.“

Staðan í starfsmannamálum á Reykjalund hefur verið áberandi í umræðunni síðustu vikur. Styrmir segir það enn ekki ljóst hvað hafi átt sér þar stað. „Enn hefur almenningur ekki fengið neinar viðunandi skýringar á því hvað þar er á ferð.“

Sama gildi um ástandið hjá Vinnueftirlitinu.  Eins hafi aldrei komið fram skynsamlegar skýringar á því hvers vegna Útlendingastofnun þurfti nauðsynlega að vísa albanskri þungaðri konu úr landi, þrátt fyrir að læknum greindi á um hvort hún hefði heilsu í flugið.

„Getur verið að fólki sé bara sama um annað fólk? Þeir sem þannig hugsa ættu að hugsa sig um tvisvar. Enginn veit hvenær hið sama snýr að manni sjálfum“

„Það er kominn tími til að stinga á graftarkýlinu, eins og gamall samstarfsmaður minn á Morgunblaðinu fyrr á tíð sagði stundum þegar honum ofbauð það sem var að gerast í kringum okkur – í mannlegum samskiptum“

„Svona ástand eitrar út frá sér og veldur því að umir segja: Af hverju eigum við að halda áfram að að búa hér á þessari eyju? Af hverju ekki að fara bara til Spánar – þar sem er augljóslega ódýrara að búa. Ekkert okkar vill búa í slíku samfélagi en samt heldur þetta áfram.“

„Ætli það séu til sálfræðingar sem hafa sérhæft sig í sálfræði þjóða?,“ spyr Styrmir af fullri alvöru. Hann telur nauðsynlegt að samfélagið geti mál líkt og þau ofangreind, til hlýtar. Klisjukennd svör stjórnenda og yfirvalda um að ekki sé hægt að ræða einstök mál, sé úrelt svar.

Styrmir vill vita hvað átti sér raunverulega stað á Reykjalundi, hjá Vinnueftirlitinu og víðar. Eins vill hann að samfélagið einseti sér að koma vel fram við einstaklinga frá öðrum löndum og taka á móti þeim með virðingu og væntumþykju.

„Það á að skipta okkur jafn miklu máli og þau“