„Þau skordýr sem hafast við í heitari löndum eru að færa sig norður á bóginn. Ég á von á því að moskítóflugur slæði sér hingað til lands fyrr eða síðar,“ segir Gísli Már Gíslason skordýrasérfræðingur í Fréttablaðinu í dag.
Gísli segir í viðtalinu að um það bil 400 skordýrategundir hafi bæst við flóru Íslands á þeim 40 árum sem hann hefur kennt skordýrafræði. Gísli, sem er sérfræðingur í vatnaskordýrum, segir að til Íslands séu til dæmis komnar humlutegundir sem ekki voru hér áður.
„Það eru rauðhumla, garðhumla og húshumla til viðbótar við móhumluna sem var fyrir. Þetta eru allt hunangsflugur,“ segir hann og bætir við að geitungategundir hafi einnig bæst í hópinn.
„Holugeitungur var fyrsti geitungurinn í Reykjavík og nágrenni svona upp úr 1970. Núna eru geitungategundirnar orðnar sex, þetta verður fólk vart við, jafnvel óttast þetta,“ segir hann og bætir við að vatnaskordýrum fjölgi einnig. Dæmi um það er lúsmýið sem gert hefur mörgum Íslendingum lífið leitt á undanförnum vikum. Lúsmýið hafi upphaflega fundist í Kjósinni en síðan þá hafi dreift sér víða og segir Gísli að allt bendi til þess að það muni dreifa sér um allt land.
Með auknum lofthita, sem þó er sveiflukenndur, muni skordýrum fjölga. Nefnir Gísli moskítófluguna en Ísland er einn af fáum stöðum þar sem flugan hefur ekki náð fótfestu.
Þó að nýjar tegundir komi til Íslands segir Gísli að óþarfi sé að óttast að þær berist heim til fólks.
„Það eru alltaf að berast ný skordýr sem verða húsdýr, þau koma yfirleitt með matvöru. Sérstaklega mjöli og öðru slíku. Yfirleitt eru þessi skordýr ekki hættuleg. En það er allt í lagi að hafa varann á. Sumt er ekkert æskilegt að hafa í híbýlum sínum eins og kakkalakka, það kemur mikil lykt af þeim,“ segir hann og bætir við að þrjár tegundir kakkalakka séu orðnar landlægar hér á landi. Þær hafi þó takmarkaða útbreiðslu.
Í grein á Vísindavefnum um kakkalakka frá árinu 2006 kemur einmitt fram að þrjár tegundir hafi fundist hér á landi. Sagt er að þýski kakkalakkinn sé algengastur en ameríski kakkalakkinn og austurlenski kakkalakkinn hafi einnig fundist. Sá ameríski hafi yfirleitt tengst veru varnarliðsins á Keflavíkurflugvelli en austurlenski kakkalakkinn sé mun sjaldgæfari en hinar tegundirnar.
„Almennt þrífast kakkalakkar þó ekki hér á landi þar sem veðurfarið er þeim mjög óhagstætt. Þrátt fyrir það eru dæmi um að dýr sem hingað hafa borist hafi náð að hreiðra um sig í heimahúsum og hefur þá þurft að kalla til meindýraeyða til að eitra fyrir þeim,“ segir í greininni.
