„Það tók rosalegan tíma að lenda í kerfinu en núna erum við í raun að bíða eftir að einhver deyi. Það er skrýtin staða að vera í, að hlusta eftir sjúkrabílum,“ segir Guðmundur Felix Grétarsson í samtali við Fréttablaðið í dag.

Guðmundur slasaðist illa og missti báða handleggi í vinnuslysi fyrir tuttugu árum. Hann hefur beðið eftir að geta gengist undir handaágræðslu í Frakklandi undanfarin ár, en nokkur ár eru síðan blásið var til söfnunar fyrir Guðmund þar sem um 40 milljónir söfnuðust.

Beðin eftir aðgerðinni hefur verið löng og ströng og verður heimildarmynd um málið frumsýnd í Bíó Paradís í vikunni. Þar er fylgst með ferlinu, biðinni og baráttunni við kerfið.

Í Fréttablaðinu segir Guðmundur að þetta sé spennandi en kvíðvænlegt á sama tíma. Guðmundur er búsettur í Lyon en hann segist ávallt fá sömu spurningarnar þegar hann hittir Íslendinga.

„Myndin sýnir hvað er búið að vera í gangi og hvers vegna ég er ekki enn kominn með hendur. Það er heilmikið búið að vera að gerast þó að ég hafi svolítið horfið af yfirborðinu,“ segir Guðmundur og bætir við, eins og kemur fram hér að framan, að hann sé að bíða eftir því að einhver deyi.

„Að vonast eftir að þetta fari að gerast sem aftur þýðir að maður er að vonast eftir að einhver deyi. Þetta er siðferðilegt dílemma.“