Um miðja átjándu öld giftist Páll Þórðarson Dagrúnu Jónsdóttur. Bæði voru þau tengd Skálholtssetrinu. Hann var sonur staðarráðsmannsins en hún systir skólameistarans. Árið eftir giftinguna kom barn undir hjá hjónunum.

Dagrún var ófrísk heima þegar Páll reið frá Skálholti til að sækja brúðkaupsveislu hjá Einari Jónssyni að Hjálmholti. Þegar þeir komu að ferjustaðnum var þar enginn en Páll vildi ólmur komast yfir. Hann reið út í ána og drukknaði þar.

Dagrún fæddi son sem fékk nafnið Gísli og sótti skóla í Skálholti. Eitt sinn var hann á leið til Skálholts og kom að Spóastöðum þar sem ferjað var yfir Brúará, sem sameinast Hvítá fyrir sunnan Skálholt. Líkt og faðir hans varð hann þreyttur á að bíða eftir ferjumanni, reið í ána og drukknaði. Lík Gísla fannst hins vegar aldrei.

Eftir að hafa misst bæði eiginmann og einkason á þennan hátt mætti halda að Dagrún sjálf forðaðist ána. Árið 1778 reið hún við þriðja mann frá Auðsholti til Skálholts til þess að sækja kirkju. Var Hvítá þá frosin en ísinn veikur. Unglingspiltur komst gangandi yfir ána en þegar Dagrún gekk á eftir honum brotnaði ísinn og hún féll í vök. Samferðafólki hennar tókst ekki að bjarga henni upp úr vökinni og drukknaði hún því þar líkt og Páll og Gísli.