Sjöundi áratugurinn voru ekki bara Bítlarnir og Stones. Bandaríkjamaður að nafni Brian Wilson og hljómsveit hans, Beach Boys, áttu hvað mestan þátt í að víkka út hugmyndir manna um hvað væri hægt að framkalla í hljóðveri. Bítlarnir gáfu þessu gaum og árið 1965 kom platan Rubber Soul út, sem þótti þeirra heildstæðasta verk fram að því. Brian Wilson svaraði fyrir sig með plötunni Pet Sounds, þar sem hann fjarlægðist æ meir hinn hefðbundna gítarhljóm samtímans og notaðist við kókdósir, hjólaflautur og gelt í hundum til tónlistarsköpunar sinnar, auk fjölmargra hljóðfæra, svo útkoman minnti á köflum meira a sinfóníu en popptónlist.

Platan var ein sú dýrasta sem gerð hafði verið, enda hafði Wilson hætt að fara í hljómleikaferðir með hljómsveitinni til að einbeita sér alfarið að stúdíóvinnunni. Platan seldist reyndar verr en vonir höfðu staðið til, en er í dag talin ein sú áhrifamesta í rokksögunni. Bítlarnir lögðu við hlustir og gáfu út tímamótaverkið Revolver, sem gekk lengra en fyrri verk þeirra í að nota stúdíóið sem sjálfstætt hljóðfæri.

Wilson hugðist svara með meistaraverki er átti að nefnast Smile, en hann gekk af göflunum við tökur á plötunni og tók hann marga áratugi að jafna sig. Þeirri vegferð er ágætlega lýst í kvikmyndinni Love And Mercy með John Cusack, sem kom í bíó í fyrra. Platan Smile kom svo loksins út árið 2004 og fór Brian Wilson í mikla tónleikaferð í kjölfarið.

Í ár er hálf öld liðin síðan Pet Sounds kom út og hefur Wilson af því tilefni aftur lagt land undir fót. Hefur hann lýst því yfir að þetta verði í síðasta sinn sem hann flytji efni plötunnar og er það því fagnaðarefni fyrir alla áhugamenn um poppsögu að hann komi við hérlendis og muni spila í Hörpu þann 6. september.

Poppsnilld Pet Sounds kom út árið 1966 og var ellefta plata sólstrandarpoppsveitarinnar The Beach Boys. Hún meðal annars inniheldur slagara á borð við Wouldn't it be nice, Sloop John B og God Only Knows.