Það er einkennilegt að þeir sem stunda málþóf viðurkenni það ekki og séu bara stoltir af því. Einkennilegt er hins vegar þegar þingmenn kveinka sér undan því að þurfa að vinna vinnuna sína. Það er ekkert nýtt við það að veiðigjöldum sé breytt. Það hefur oft verið gert og síðasta ríkisstjórn hafði lagt fram beinharðar tillögur um hækkun þeirra. Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir, dómsmálaráðherra, er gestur Ólafs Arnarsonar í hlaðvarpi Eyjunnar.
Eyjan - Thorbjorg Sigridur - 1
„Ég verð að viðurkenna, ég hef verið fimm ár á þingi og það er kannski ekkert ofboðslega langur tími, en þó einhver ár, og ég hef aldrei tengt við þessa umræðu um að það sé einhver katastrófa að þing sé að störfum. Er það ekki bara gott? Menn eru að kalla eftir umræðu og fá að ræða veiðigjöldin. Við mætum því og menn verða þá að þola að vera í vinnunni.“
Flest fyrirtæki og flestir vinnustaðir starfa allt árið.
„Já, þau starfa allt árið og menn geta átt von á því að vera kallaðir til starfa allan ársins hring, jafnvel á sunnudögum. Þingfundir lengjast oft, fram yfir miðnætti og inn í nóttina. Í því samhengi finnst mér bara gott að funda þá frekar á sunnudegi kalli verkefnin á það. Það er bara eins og í öðrum störfum. Auðvitað er gott að þurfa ekki að vinna á sunnudegi en ef þess þarf má fólk ekki veina undan því.
Já, það er fullt af vaktavinnufólki í ýmsum störfum; í löggæslu, heilbrigðisstörfum, fjölmiðlum.
„Matarverslunum, bensínstöðvum, bara um landið allt, hringinn allan. Íslendingar eru vinnusamt fólk og fólk á ekki að kvarta yfir því að þurfa að vera í vinnunni.“
Og kannski allra síst þeir sem eru valdir að því að það þarf að framlengja þingstörfum.
„Einmitt. Ég verð síðust til að gera athugasemdir við það að stjórnarandstaðan notfæri sér þann rétt sinn að tala en ef þú gerir það þá verður þú líka að geta tekið því að vinnudagurinn lengist.“
Ég gerði það að gamni mínu að detta inn í málþófið um Bókun 35 á dögunum og þar var þingmaður Miðflokksins með framhaldssögu um þjóðskipulag á íslandi á Þjóðveldisöld sem hefur kannski lítið með málið að gera.
„Já, einmitt. Kannski áhugaverð umfjöllun í einhverju samhengi en þetta er eðli málþófs. Svo er það líka, mér finnst alltaf svo sérstakt, þessi tilhneiging að afneita málþófi. Ef það er þannig að stærsta línan á milli stjórnar og stjórnarandstöðu sé afstaðan til veiðigjalda, sem það augljóslega er, þetta er stóra málið í þinginu, af hverju ættu menn þá ekki að gangast við því að vera í málþófi og vera stoltir af því. Það er ekki. Ég myndi alltaf gangast við því í stjórnarandstöðu: Að sjálfsögðu er ég í málþófi, ég er að berjast gegn þessu máli.“
Svo er náttúrlega verið að setja einföld lög. Meirihluti með meirihluta kjósenda á bak við sig vill ná fram þessum lögum. Ef annar meirihluti skapast síðar þá er hægt að breyta þessum lögum.
„Þá er hægt að breyta þessum lögum og mér hefur fundist það mjög mikilvægur punktur í málflutningi Hönnu Katrínar, atvinnuvegaráðherra, sem hefur einmitt verið að benda á það að veiðigjöldum hefur margsinnis verið breytt. Það er ekkert nýtt í því að það sé verið að breyta þeim. Síðasta ríkisstjórn ætlaði líka að hækka veiðigjöld. Það var beinlínis komið fram og liggur fyrir hver sú tala er og í sjálfu sér munar ekkert óskaplega miklu. En, jú, þetta eru hærri veiðigjöld. En punkturinn er að þeim hefur margsinnis verið breyt og ekkert nýtt í því og með stuðning almennings þá er það ekki bara þannig að þetta sé mikill og útbreiddur stuðningur í öllu samfélaginu við hækkun veiðigjalda og líka stuðningur við það að þessum fjármunum verði fyrst og fremst varið í vegasamgöngur í þeim byggðum sem hafa aflað teknanna.“
