Umræðan um Klausturmálið er komin út í móa. Sigmundur Davíð segir að allt öðruvísi hefði verið tekið á málinu ef þetta hefðu verið vinstri menn. Svo kemur Helgi Magnús Gunnarsson saksóknari og tekur í sama streng,  að þetta sé allt meira og minna vinstri mönnum að kenna,  og Gunnar Bragi stekkur til og deilir því á Facebook. Hann er semsagt ekki dauður úr öllum æðum þrátt fyrir að vera í fríi frá þingmennsku.

Málið hefur verið leitt niður í hefðbundnar skotgrafir – og má vel vera að viðbrögð t.d. Samfylkingarinnar eigi líka einhvern þátt í því. En það er ljóst að ýmsum hentar ágætlega að haga málum svona. Eva Hauksdóttir, sem stundum kallar sig norn, reifar ýmsar hliðar Klausturmálsins í beittum texta sem hún birtir á Facebook. Eins og Eva bendir á eru álitamálin margvísleg.

Mér finnst upptakan fullkomlega réttmætt í þessu tilviki en mér finnst að sama skapi stórfurðulegt að fólk sem er ánægt með hana sjái ekki gráa svæðið og telji bara enga þörf á að ræða það hvort og að hvaða marki sé réttlætanlegt að rjúfa friðhelgi fólks á þennan hátt. Og jafn klikkað finnst mér að sjá þá afstöðu sumra að friðhelgi einkalífs nái til játninga á pólitískri spillingu.

Það er full ástæða til að hneykslast á því sem sagt var en mér finnst líka undarlegt að fólk setji ekkert spurningarmerki við samfélagsumræðu sem á köflum er síst skárri en það sem fram fór á barnum. Hvað þá upplestur Borgarleikhússins – og vilji ekki einu sinni ræða það hvort sé æskilegt að opinberir aðilar taki þannig á málum. Það er svo alveg jafn bilað að líta á uppljóstrarann sem stóra vandamálið.