Kona mín gerir grín að mér á ferðalögum sökum þess að betlarar og útigangsfólk koma auga á mig á löngu færi. Ég virðist vera útvalið skotmark fyrir slíkt fólk.

Þess vegna þarf ég helst að hafa vasa fulla af smápeningum í útlöndum – og reyndar sakar það ekki í miðborg Reykjavíkur.

Nú les ég á vefnum Túristi að þetta sé algjör vitleysa – maður eigi að gefa peningana í viðurkennd hjálparsamtök ellegar herða hjarta sitt.

Ég hef svosem aldrei ímyndað mér að öll framlög mín til betlar fari í mjög skynsamlegar þarfir, stundum renna þau kannski bara í að kaupa aðra flösku eða fix  – og kannski er ég bara að friða mína eigin samvisku.

Hér er klassískt atriði þar sem fjallað um the undeserving poor – þá fátæku sem eiga fátt gott skilið – og millistéttarsiðferði. Leikararnir eru Stanley Holloway og Rex Harrison, þetta er úr kvikmyndinni My Fair Lady – semsagt ættað frá George Bernard Shaw.

http://www.youtube.com/watch?v=6xXlAf_Zzwk