Benedikt Erlingsson, leikari og leikstjóri, segist fá ónotatilfinningu við tilhugsunina um að Katrín Jakobsdóttir bjóði sig fram til embættis forseta Íslands. Hann sér aðeins hégóma á bak við þá ákvörðun því við þessi skipti sé forsætisráðherra að afsala sér völdum og áhrifum fyrir valdalítið embætti þar sem henni sé hossað:

„Af hverju ætti auðmjúk og þjónandi manneskja eins og Kata Jak að vilja segja af sér sem forsætisráðherra, slíta ríkisstjórn og hverfa frá hálfkláruðu verki, yfirgefa félaga sína í miðjum slagnum fyrir þessi bítti? Ganga af engjum í miðjum slætti til að halda skálaræður í veislusölum.

Og hverjir eru það sem hvísla því í eyru stjórnmálamanns að nú sé mál að hætta að láta verkin tala og stíga heldur uppí predikunarstól og reyna þaðan að hafa áhrif á fólk með tali, brosi og ræðuhöldum. Hvaða sæmilega jarðtengdi stjórnmálamaður gefur eyra slíkum ráðum?

Það er einhvernveginn æpandi að sá sem býður sig fram úr þessari stöðu er ekki að gera það af pólitískum ástæðum heldur hégómlegum. Eða hvað?“

Benedikt spyr hvaða hugsjón geti stýrt slíkri ákvörðun og hvort sér yfirsjáist eitthvað í þeim efnum:

„Geta verið einhverjar göfugar og fornfúsar hvatir þar að baki?

Og hefur núverandi forsætisráðherra einhverju að miðla til okkar sem predikari?

Einhverju sem hún hefur ekki náð að koma til skila í sinni háu valdastöðu síðasta áratuginn?

Er þetta ekki einhver hégómi?“

Pistilinn má lesa með því að smella á tengilinn hér að neðan: