Leikkonurnar Vala Kristín Eiríksdóttir og Júlíana Sara Gunnarsdóttir hafa gert fjórar gamanþáttaraðir á sex árum og eru án efa með fyndnustu leikkonum landsins. Þær stöllur eru í forsíðuviðtali í nýjasta helgarblaði DV þar sem þær ræða meðal annars um um breytt landslag í leiklistarbransanum á Íslandi, vandræðaleg og skondin móment frá ferlinum, lífið, tilveruna, ástina og framtíðina. Við grípum hér niður í viðtalinu:
Talið berst að konunum í leiklistarbransanum og launakjörum.
Júlíana: „Persónulega lít ég ekki á þetta sem einhverja samkeppni við aðrar leikkonur. Það eru auðvitað prufur sem þú ferð í en ég hugsa þetta meira þannig að þetta er týpuval, hvort sem þú færð hlutverkið eða ekki. Leiklist er list og þess vegna er þetta oft huglægt mat hjá hverjum og einum. Þú reynir að vera besta útgáfan af sjálfum þér.“
Vala: „Okkur hefur gengið vel, en við erum auðvitað bara að tala út frá okkur hvað varðar launamismun. Þetta er að breytast, þetta er bara hluti af einhverju gömlu sem er að deyja út.“
Júlíana: „Mér þótti alltaf erfiðast að semja um launin mín, mig langaði ekki að sýnast frek eða merkileg með mig. Núna erum við báðar með umboðsmann sem sér um þau mál fyrir okkur.
Vala: „Ég held að launaviðræður séu erfiðar fyrir alla leikara, og auðvitað mest þá sem eru að byrja í bransanum. Þessi vinna er samofin persónunni þinni; þú ert vinnan. Það er rosalega erfitt að sitja fyrir framan einhvern og segja: „Ég er milljón króna virði.“ Þú ert hræddur um að þú sért ekki nóg. Ég held að þetta sé alveg eins með leikara og leikkonur. Eftir því sem þú færð meiri reynslu þá færðu meira faglegt sjálfsöryggi. Núna er miklu algengara að leikarar á Íslandi séu með umboðsmann og það er auðvitað bara stórkostlegt. Ef þú ert með einhvern sem sér um þessi mál fyrir þig þá hættir þetta að vera persónulegt.“
Júlíana: „Það var erfitt að semja um laun í fyrstu, fannst mér. Við höfðum eiginlega engin viðmið. Ég bað um það sem mér fannst að ég ætti skilið.“
Vala: „Þegar við vorum að stíga fyrstu skrefin, þá fannst okkur bara svo magnað að vera að gera þetta. Þegar ég lít til baka þá hugsa ég alveg með mér að þetta hafi nú ekki verið mikill peningur sem við báðum um. En samt sé ég ekki eftir neinu. Þetta var eins og fá „masterclass“ í kvikmyndagerð.“
Síðan um leið og við fengum grænt ljós á að gera seríu tvö af Þær tvær þá gátum við sett fram aðeins meiri kröfur, eins og að fá greitt fyrir handritaskrifin líka. Við vorum komnar með aðeins meira sjálfstraust.“
Rúmenskir verkamenn búa frítt á Dunhaga 18-20. Á meðan sækjast eigendur eftir byggingarleyfi til endurbóta en erindi þeirra hefur velkst um í kerfinu í á þriðja ár.
Heimir Hannesson blaðamaður DV kannaði hvers vegna heilt fjölbýlishús á besta stað í borginni er að grotna niður.
Fyrstu minningar Hrafnhildar Ming Þórunnardóttur um mismunun vegna húðlitar eru síðan hún var í leikskóla. Hún segir kynþáttafordóma vera mjög alvarlegt vandamál.
Síðasta miðvikudag birtust fréttir um kynlífsherbergi í miðborg Reykjavíkur. Herbergi sem hægt er að panta með stuttum fyrirvara og er sérútbúið fyrir kynlífsathafnir. Blaðamaður DV ákvað að fórna sér og bóka herbergið. Hann lýsir upplifun sinni.
Nú er tími sumarleyfa og því mikilvægt að gæta að öryggi heimilisins á meðan á ferðalaginu stendur. DV ræddi við sérfræðing í forvörnum um þau atriði sem nauðsynlegt er að hafa í huga áður en haldið er í fríið.
Fastir liðir eru að sjálfsögðu á sínum stað, svo sem Fjölskylduhornið, Sakamálið, Af Þingpöllunum, Eldað með Unu, Tímavélin og margt fleira.
