Vinnan á fjölmiðlum, ekki síst Pressunni, sem var einn fyrsti hreini netmiðillinn, var gríðarlega góður skóli. Þegar Björg Magnúsdóttir, fjölmiðla- og athafnakona, var að byrja í fjölmiðlum fyrir rösklega einum og hálfum áratug var samskiptamátinn annar en orðinn er i dag. Þá þurftu blaðamenn að taka upp símann og hringja í fólk til að ræða við það. Það hefur breyst. Björg er gestur Ólafs Arnarsonar í hlaðvarpi Eyjunnar.
Björg Magnúsdóttir - 4
Og síðan þegar þú klárar stjórnmálafræðina, hvert er næsta skref? Var það bara inn á Pressu eða …?
„Nei, þá var hringt í mig frá Samfylkingunni, Ungum jafnaðarmönnum. Það vantaði kosningastjóra fyrir Unga jafnaðarmenn í kosningunum 2009. Þannig að ég á svona pínulítinn þátt í því að hafa komið Jóhönnu Sigurðardóttur að hér eftir hrun þegar það urðu náttúrlega mikil kaflaskil í pólitíkinni hér. En eftir það áttaði ég mig nú á því, heyrðu, pólitíkin er nú alveg skemmtileg og allt það, en ég hef ekki áhuga á þessum félagsskap núna og þarna var ég komin með augun á það að fara í fjölmiðla. Og þarna var ég nú að klára, ég tók meistaranám í hagnýtri menningarmiðlun og kom mér svo inn á Pressuna einhvern tímann í framhaldinu þar sem við hittumst.“
Þar hittumst við og áttum góðar stundir saman.
„Algjörlega. Ég bara lærði heilmargt þarna og þetta var auðvitað mjög áhugavert að vinna hjá, þetta var svona einn af fyrstu netmiðlunum. Áður hafði ég verið í sumarstarfi hjá Árvakri og Blaðinu og 24 stundum. Það er auðvitað bara allt annað. Allt annar taktur. Þú þarft að skrifa með öðrum hætti og hugsa þetta með allt öðrum hætti, þannig að mér fannst ótrúlega áhugavert að fá að vera í ritstjórn þar sem þetta er allt á netinu. Sú þróun hefur haldið áfram …“
Já, og og mun ekkert stöðvast.
„Nei, ekki í sýnilegri framtíð. Ekki nema við förum aftur í bréfdúfur og ritvélar sem maður sér nú ekki alveg fyrir sér akkúrat núna.“
Sér það ekki alveg fyrir sér. En ertu sammála mér að fyrir unga manneskju sem er að koma úr skóla er það fara inn á fjölmiðil, vinna í því umhverfi, þetta er eins og að taka framhaldsnám, þetta er eins og að taka meistaragráðu?
„Bara allan daginn. Ég hef auðvitað ekki reynslu af öðru, en ég lærði bara svo brjálæðislega margt inn á þessum ritstjórnum og mér finnst, þú veist, eins og þetta fólk sem tók manni, hvort sem er á Pressunni eða Árvakri eða síðan seinna á RÚV. Þetta eru bara svona margir af mínum svona lærimeisturum, þetta elur mann upp. Og bara það, Ólafur, af því að þegar maður var hérna á ritstjórnum í gamla daga, þá þurfti maður bara að taka upp símann og hringja fyrir framan fullt af fólki og kynna sig. Já, ég heiti Björg, ég er blaðamaður, mætti ég spyrja um þetta eða hitt? Ég man að mér fannst þetta erfiðast.“
Já, þetta hefur breyst dálítið mikið í dag. Maður þarf voða lítið að hringja í fólk. SMS og tölvupóstur og Messenger og hvað þetta er. Mér sýnist þetta vera orðið svona ráðandi samskiptaleiðir.
„Já, ég held það. Ég er að tala við vini mína sem reka þjónustufyrirtæki og veitingastað í dag. Þau segja til dæmis að unga kynslóðin bara svarar ekki í síma, punktur. Finnst það bara óþægilegt. Það er bara allt skriflegt. Þau svara strax ef það er í gegnum SMS eða Messenger eða hvað það er, en þetta talaða mál finnst þeim bara vandræðalegt. Ég veit ekki alveg hver lausnin er á því, en mér fannst allavega mjög hollt að þurfa að gera þetta. Og þarna fær maður svona tækifæri til að – maður bara lærir svo mikið og áttar sig betur á því hvernig samfélagið einhvern veginn virkar, hvernig það er uppbyggt, hvar þræðir liggja.“
Já, já, já. Og þetta, þetta agar mann mikið, sko. Þetta agar mann og þroskar mann heilmikið að vinna í svona umhverfi.
„Sammála. Það sem að líka er með, og sérstaklega eins og í RÚV, ég stýrði Síðdegisútvarpinu nokkur ár. Það var svo hollt að að þurfa, þú ert með deadline bara klukkan fjögur á hverjum einasta degi. Þá þarft þú að vera tilbúin með þátt. Það þurfa að vera fjögur, fimm, sex efni í hverjum einasta þætti. Og þú þarft bara að gera þetta. Það er ekki hægt að fresta þessu. Það er ekki hægt að segja: „Æ, fáið bara einhvern annan. Ég nenni þessu ekki alveg í dag. Ég er ekki í stuði,“ og svona. Þú þarft bara að vera í stuði. Þú þarft bara að læra það. Þetta er einhver svona seigla og ég finn það alveg í dag þegar ég hef allt of langan aðdraganda að verkefnum, þá hef ég svona frekar tilhneigingu til að vera bara, æ, þú veist, maður er svona pínu værukær.“
Verkefni fylla nú yfirleitt þann tíma sem að maður, maður hefur í þau. Ef maður hefur lítinn tíma, þá klárar maður verkið á þeim tíma. Það er nú ekki lengur þannig, eins og var þegar ég var á Fréttablaðinu, þegar þú ert að koma út blaði, alveg eins og þegar þú ert að setja út þátt í beinni útsendingu hjá RÚV, þú frestar ekkert. Maður er ekkert illa fyrir kallaður þann daginn og fer sér hægt og svona. Maður er bara eins og bóndi.
„Já, við eigum að vera meira eins og bændur“
Það verður bara að mjólka kýrnar. Og ef þú gerir það ekki, þá er enginn annar sem gerir það.
„Nákvæmlega. Þetta er örugglega smá svona gamla skóla speki, en ég er bara að til í það. Ég er algjörlega til í að standa með þessu. Þetta þroskar mann og þetta líka lætur mann fatta að það er allt í lagi að gera kröfu á sig, vera bara í þessum takti og klára hlutina. Mér finnst það bara alveg sjálfsagt og nú veltir maður því fyrir sér einmitt hvernig elur maður þetta upp í börnum og hvernig bara svona þessi seigla.“
Já, ég held að … sko, þetta er í genamenginu okkar en það þarf að vekja það.
„Það þarf að vekja það. Ég er alveg sammála. Algjörlega.“
