Verne King, frá Washington State, eyddi næstum tveimur mánuðum í að leita að hundinum sínum. Hundurinn er af tegundinni border collie, heitir Katie og er sjö ára gömul. Verne King neitaði að gefast upp og gerði allt sem hún gat til að finna Katie, meðal annars að hætta í vinnunni.

Katie slapp út af hótel herbergi í júlí í Montana, en hundurinn var á ferðalagi með Verne. Katie er félagslyndur hundur en smá fælin og er hún talin hafa verið hrædd við þrumur og eldingar þegar hún hljóp út af hótelherberginu meðan Verne var í kvöldmat með vinkonu sinni Carole.

Þærleituðu að Katie allt kvöldið, alla nóttina og fram eftir morgni. Næsta dag héldu þær áfram að leita, dreifðu og hengdu upp plaggöt með upplýsingum um Katie, bönkuðu á hurðar og biðluðu til almennings á samfélagsmiðlum.

„Þetta var skelfilegt, mér leið hræðilega,“ sagði Verne King við Daily Inter Lake.

Dagar breyttust í vikur og Katie var ennþá týnd.

„Ég gafst aldrei upp. Ég missti aldrei vonina,“ segir Verne. Hún sagði upp vinnunni til að halda áfram að leita að Katie.

Netverjar sýndu henni mikinn stuðning. Hún fékk ótal mörg skilaboð sem héldu vonar neista hennar logandi.

Verne segist halda að hún hafi hengt upp yfir 500 plaggöt. Snemma einn sunnudagsmorguninn, þann 15. september síðastliðinn, fékk hún símtal sem breytti öllu.

Maður sagðist hafa séð hund sem passaði við lýsinguna á Katie í garðinum sínum. Deginum áður hafði Verne hengt upp plaggöt í því hverfi.

Hún og vinkona hennar fóru þangað, en þá var hundurinn farinn. Þær ákváðu að ganga um hverfið og hittu par í göngutúr. Þær spurðu hvort þau hefðu séð border collie hund, sem þau höfðu ekki gert. En maðurinn sagðist hafa séð svartan hund á leið norður.

Verne rétti parinu plaggat og ætlaði að halda áfram ferð sinni. „Konan var að halda áfram og bendir síðan á tré þar sem var mikið myrkur og spurði hvort þetta væri hundurinn minn,“ segir Verne.

„Ég sneri mér við og þetta var Katie! Ég hljóp að henni og hélt utan um hana, ég ætlaði ekki að sleppa. Tárin runnu niður kinnar mínar, við vorum öskrandi, allir að gefa hvort öðru fimmu og knúsa hvort annað. Fólk var að stoppa bílana sína og koma út til að knúsa okkur. Ég held að allt hverfið hafi vitað að við fundum hana.“

Verne fór með Katie til dýralæknis til að meta stöðu hennar. Katie hafði misst um 5,4 kg og þjáðist af miklum vökvaskorti og mjög hungruð.

„Dýralæknirinn kom upp að henni og spurði: „Er þetta hin fræga Katie?“ Og augu hennar urðu vot. Mér þótti vænt um það,“ segir Verne.

Hin sjö ára Katie þarf að vera á sérstöku fóðri um tímabil en allir eru vongóðir um að hún muni ná sér að fullu.