Gillian Genser, kanadísk kona sem getið hefur sér gott orð sem myndhöggvari, var orðin býsna vön því að vera með höfuðverk, ógleði og liðverki. Genser hafði margoft leitað til lækna sem voru jafn ráðþrota og hún yfir hugsanlegum sökudólgi.
Gillain hefur undanfarin tuttugu ár þjáðst af þessum verkjum. Þar sem Gillian starfar sem myndhöggvari spurðu læknar hvort eitthvað í umhverfi hennar gæfi tilefni til að skoða nánar. Nei, var svarið hjá Gillian enda notaði hún aðeins náttúruleg hráefni við listsköpun sína.
Gillian notaði mikið muldar kræklingaskeljar við vinnu sína, en eitt verkið, sem var býsna stórt, samanstóð nær eingöngu af kræklingaskeljum sem búið var að mylja mélinu smærra.
„Ég var stundum 12 tíma á dag að vinna með þessar skeljar,“ segir hún en árið 2013 tók heilsu hennar að hraka enn frekar. Það var þá sem hún komst að því að skeljarnar draga í sig ýmis eiturefni sem Gillian hafði komist í snertingu við.
Eftir að hafa gengist undir ítarlegar rannsóknir kom í ljós að í blóði hennar var töluvert magn af arseni og blýi. Var hún með króníska þungmálmaeitrun.
Gillian, sem er 59 ára, hætti strax að vinna með skeljarnar en líklega mun hún aldrei ná sér að fullu.
Gillian segir að lærdómurinn af þessu máli sé kannski helst sá að mannskepnan er að gera náttúrunni mikinn óleik. Skeljarnar drekka í sig eiturefni úr umhverfinu sem komast þangað af mannavöldum. „Ég er í raun sorgmædd fyrir þeirra hönd. Við gerðum þeim þetta en þær gerðu mér ekki neitt,“ segir hún.
