Íslensk klassík er kiljuritröð sem Forlagið hefur gefið út á síðustu árum. Eins og heitið ber með sér samanstendur ritröðin af endurútgáfu á íslenskum öndvegisverkum. Það ber að fagna þessari útgáfu því mikilvægt er að nýjar kynslóðir hafi greiðan aðgang að því besta sem skrifað hefur verið á íslensku.
Sverrir Kristjánsson sagnfræðingur var sannarlega ritfær maður og það svo mjög að hrein unun er að lesa skrif hans. Sverrir var annar höfunda Íslenskra örlagaþátta sem komu út á árunum 1964–1973 en hinn var Tómas Guðmundsson skáld. Úrval af þáttum Sverris er nú komið út í ritröðinni Íslensk klassík og er það mikið fagnaðarefni því hér er á ferð dýrleg lesning. Það er vel við hæfi að annálaður stílisti Guðmundur Andri Thorsson skrifi formála bókarinnar þar sem hann fjallar um Sverri á afar fallegan og næman hátt.
Þættirnir í þessari bók eru tíu og Sverrir kemur víða við, segir frá þekktum mönnum eins og Hallgrími Péturssyni, Bólu- Hjálmari og Bjarna Thorarensen en fjallar einnig um óþekktari einstaklinga og áhrifamesti þátturinn er sennilega sá sem fjallar um örlög niðursetnings á 20. öld. Þættirnir eru frábærlega vel stílaðir, frásagnargáfa Sverris er mikil og smitandi og hann hefur einstakt lag á að sviðsetja atburði og lesa inn í huga persóna þannig að lesandinn trúir því að einmitt þannig hafi þetta verið. Dæmi um þetta er þegar höfundur segir að ugg hafi sett að Ragnheiði Brynjólfsdóttur þegar hún las sálminn Um dauðans óvissan tíma eftir Hallgrím Pétursson í fyrsta sinn og orðin hafi hljómað eins og feigðarspá fyrir eyrum hennar. Glímu Bólu-Hjálmars við drauginn Skottu er lýst á svo magnaðan hátt að lesandinn getur ekki annað en trúað hverju orði í frásögninni meðan hann les, þrátt fyrir að allt sé þar með miklum ólíkindum. Þeir sem eru nákvæmastir kunna að finna að þeim skáldlegu tilþrifum sem Sverrir sýnir svo oft og halda því fram að þau séu ekki yfirveguð sagnfræði en líklegt er að allflestir lesendur heillist einmitt sérstaklega af þeim hæfilega höfundar að gæða frásögn sína skáldlegri spennu.
Í þættinum um Bjarna Thorarensen er sagt frá manni sem var í meira lagi refsiglaður. Sverrir hefur sérstakt lag á að skapa samúð með þeim persónum sem hann skrifar um en þessi þáttur sker sig frá öðrum þáttum bókarinnar að því leyti að nær ómögulegt er að hafa samúð með aðalpersónunni svo harðlynd og ofstækisfull er hún. Í þættinum Köld eru ómagans kjör þar sem sagt er frá hinum unga Páli Júlíusi og óblíðum örlögum hans er samúð lesandans alfarið með hinni ólánsömu aðalpersónu og hætt er við að einhverjir komist við.
Örlagaþættir Sverris Kristjánssonar svíkja engan. Það er ekki hægt að mæla nógsamlega með þessari bók. Lesið og njótið. Það er varla hægt að upplifa Íslandssöguna á skemmtilegri hátt en í örlagaþáttum Sverris Kristjánssonar. Maður hreinlega uppveðrast og endurnærist.
