Í viðtali í helgarblaði DV ræðir Bryndís Schram um andlát dóttur sinnar Snæfríðar, sem lést skyndilega í upphafi árs 2013.

„Já, trúlega er fátt jafn sársaukafullt í lífinu og að missa barnið sitt í blóma lífs. En þetta hefur verið hlutskipti formæðra okkar öldum saman. Ég get ekki gleymt orðum, sem lífsreynd kona hafði eftir ömmu sinni af þessu tilefni. Hún sagði: „Ég vildi ekki tengjast börnum mínum of nánum tilfinningaböndum af ótta við að geta misst þau.“ Hvílík örlög. Það stoðar lítt að harma hlutskipti sitt,“ segir Bryndís.

„Snæfríður lifir í hugum og hjörtum okkar, sem elskuðum hana. Ég er meira að segja hætt að rífast við Guð, af því einfaldlega, að ég veit, að hann kom hvergi við þessa sögu. Guð skapaði ekki heiminn og mennina með. Mennirnir sköpuðu Guð til þess að reyna að skýra það, sem þeir skildu ekki og til þess að reyna að sætta sig við það. En mér finnst það ósamboðið manninum að lifa í sjálfsblekkingu.“