Kynjafræðingurinn Þorsteinn V. Einarsson játar gamlar syndir sem hann gerði þegar hann var yngri, meðal annars var með blackface í búningarpartý þegar hann var í kennaranámi við Háskóla Íslands. Hann segir frá þessu í hlaðvarpsþættinum Tveir kallar sem hann heldur úti með Hauki Bragasyni.
Þorsteinn byrjaði á því að segja frá öðrum mistökum sem hann sér mikið eftir. Hann var þá í framhaldsskóla.
„Það var eitt sem ég tók þátt í að gera sem að mér fannst ógeðslega fyndið þá, og okkur strákunum fannst ógeðslega fyndið, sem að ég fattaði nokkuð stuttu seinna að væri bara afbragðs vond hugmynd og bara illkvittið og ljótt og særandi,“ segir hann.
„Ég var virkur í félagslífinu í menntaskóla og við vorum nokkrir sjomlar saman, góðir vinir. Við vorum bara svona inn í öllu, líka hluti af öllu einhvern veginn, af því sem var í gangi, vissum ýmislegt.
Við höfum verið svona 6-7 úr mjög ólíkum áttum, við ákváðum að búa til bloggsíðu nema þetta var ekki bloggsíða eins og tíðkaðist þá, þar sem að þú varst bara að vera fyndinn og segja hluti frá þér og lífinu þínu. Þetta var slúður bloggsíða, og þetta var ekki eitthvað bull, við vorum basically að segja frá alls konar leyndarmálum.“
Þorsteinn segir að þeir hafi verið að segja frá leyndarmálum vina og annarra í skólanum.
„Við vorum líka undir rós að segja alls konar meiðandi og ljóta hluti […] Við vorum líka með hómófóbíu og þú veist, þetta var alls konar. Vorum að segja frá mjög viðkvæmu, ég man ekki hvort það var framhjáhald eða hvort það var þú veist ,því það var líka alveg bull en það var líka margt satt. Það var rosa mikið verið að heimsækja þessa síðu.“
Þorsteinn segir að honum og vinunum hafi þótt þetta mjög fyndið og hafi ákveðið að svipta hulunni af sér fyrir framan alla.
„Við vorum að útskrifast og það var útskriftarveisla, það var salur og partý. Við stöðvum partýið, ætlum að vera með tilkynningu, ógeðslega fyndið, og sögðum: „Heyrðu, þetta vorum við hérna.“ Þú getur ímyndað þér viðbrögðin hjá vinkonum okkar og vinum sem við höfðum tekið fyrir. Það var ekki hlátur, það má segja að við höfum skemmt þessa útskriftarveislu. Það varð allt brjálað, gjörsamlega tryllt. Enda var þetta mjög særandi. Þetta er dæmi um hvað maður getur verið ógeðslega fullur af sjálfum sér, vitlaus og forréttindafirrtur. Bara í alvöru, hvað var ég að pæla að taka þátt í þessu. Þetta er eitt af því sem ég sé allra mest eftir.“
Þorsteinn nefnir önnur mistök sem hann gerði þegar hann var aðeins eldri. Hann var þá í kennaranámi og virkur í félagslífinu. Fortíðin bankaði upp á þegar hann var taggaður í gamla mynd á samfélagsmiðlum. „Fyrir nokkrum árum síðan þá kom mynd svona úr einu partíinu, mig minnir nú að ég hafi verið hættur að drekka þarna þannig ég get ekki reynt að segja [að það hafi verið því að kenna]. Þarna kom mynd, þetta eru nokkur ár síðan, og ég svona: „FOKK.“ Aftaggaði mig og vildi aldrei sjá þessa mynd aftur,“ segir hann.
Þetta var árið 2009, 2010 eða 2011, ég veit það ekki alveg. Þarna er ég semsagt með blackface.“
Þorsteinn segir að þetta hafi verið í búningapartý. „Ég var þarna bara með blackface, við erum öll saman þarna í Kennó og það voru fleiri náttúrulega með blackface, svo ég hendi nú fleiri undir vagninn.“
„Fortíð mín er fortíð mín og ég get ekkert bara flúið hana eða þaggað hana niður. Hún er bara hluti af mér. Auðvitað fordæmi ég þetta og finnst hrikalegt að hafa gert þetta. En ég hugga mig samt við það að það voru fleiri sem voru að gera þetta, sem er alveg betra fólk en ég, sem gerðu sömu mistök og ég,“ segir hann.
Þorsteinn ræðir þetta nánar við meðstjórnanda sinn, Hauk Bragason, í spilaranum hér að ofan.
