Bjarney Bjarnadóttir íþróttafræðingur og kennari er í einlægu og hreinskilnu forsíðuviðtali nýjasta tölublaði Vikunnar.

Hún opnar sig um áföll sem hafa dunið á hana á lífsleiðinni. „Áföllin móta mig og hjálpa mér að setja mig í spor annarra og sýna samkennd. Maður verður jafnframt harðari af sér og lætur hluti ekki koma sér úr jafnvægi jafnauðveldlega. Það eru ekki allir sem vilja ræða áföll sín upphátt en mér finnst mikilvægt að stíga fram og segja frá,“ segir Bjarney í Vikunni.

Bjarney segir frá þeirri erfiðu lífreynslu sem hún fór í gegnum nýlega þegar hún fæddi andvana dóttur sína.

Fallið var hátt

Bjarney varð ólétt eftir nokkrar tilraunir og var mikil löngun í annað barn. Eftir tólf vikna sónar var fósturgalli greindur og voru Bjarney og eiginmaður hennar, Sigurkarl Gústavsson, undirbúin fyrir þeim möguleika að barnið myndi fæðast með Downs-heilkenni. „Það breytti samt engu því við vorum frá upphafi ákveðin í að eiga barnið, sama hvað,“ segir hún.

Í 18 vikna skoðuninni kom í ljós að enginn litningagalli fannst í frumum sem teknar voru úr fóstrinu. Bjarney segir að þau hafi verið mjög hamingjusöm að heyra það. „Síðan í sónarnum kom í ljós að dóttir okkar var látin. Fallið var því ansi hátt frá mestu gleði í gríðarlega sorg á nokkrum mínútum.“

Bjarney þurfti að fæða dóttur sína andvana. „Fyrirfram fannst mér það skelfilegt að láta konur fæða andvana barn sitt […] Dóttir okkar fæddist um fimmleytið um daginn, ég hélt fyrirfram að þá myndi ég missa mig, en um leið og hún var fædd kom einhver ró yfir mig. Það var mjög heilandi í öllu ferlinu að fá að fæða hana, ég grét ekkert, reisti mig strax upp og vildi sjá hana og halda á henni. Það er erfitt að útskýra þetta.“

Bjarney segir að stúlkan hafi verið fullkomin og gáfu þau henni nafnið Sif. Sif verður jörðuð hjá ömmu sinni, móður Bjarneyjar.

Þú getur lesið viðtalið við Bjarneyju í nýjasta tölublaði Vikunnar.