Hildur Sverrisdóttir, þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins, hefur undanfarið staðið í ritdeilum við þingmenn Miðflokksins út af nýstofnaðri Mannréttindastofnun. Hún sá sig nauðbeygða til að skrifa „enn eina greinina“ um málið í Morgunblaðið í dag til að leiðrétta „síendurteknar rangfærslur“ Miðflokksmanna. Að þessu sinni er tilefni skrifanna grein sem Bergþór Ólason skrifaði um helgina.

„Ég trúi varla að ég þurfi að rita enn eina grein­ina um Mann­rétt­inda­stofn­un en sí­end­ur­tekn­ar rang­færsl­ur Miðflokks­manna í af­neit­un gagn­vart fyrri at­kvæðagreiðslu sinni í mál­inu gera mér nauðugan einn þann kost­inn.“

Bergþór furðaði sig í grein sinni á því að Sjálfstæðisflokkur, sem lengi hafi talað fyrir minna bákni og aðgát í ríkisfjármálum, sé að verja Mannréttindastofnunina með kjafti og klóm. Lét Bergþór að því liggja að Sjálfstæðisflokkur hafi „bognað undan þrýstingi“ Vinstri Grænna í málinu og því stofnað þessa nýju ríkisstofnun sem engin þörf sé á. Sjálfstæðisflokkur réttlæti stofnuna með vísan til skuldbindinga Íslands vegna samnings Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks. Telur Bergþór að Hildur hafi ekki lesið þann samning nægilega vel, í það minnsta ekki á frummálinu en íslensk þýðing samningsins hafi sætt mikilli gagnrýni. Bergþór vísar í enska útgáfu samningsins og segir þar ekki nokkra kröfu gerða um Mannréttindastofnun.

Hildur segir að vissulega eigi að styðjast við enska texta samningsins þegar hann er túlkaður. Bergþór sé þó að vísa í ákvæði og sleppi þar síðustu orðum tilvitnaðs ákvæðis. Þar komi einmitt fram þessi krafa.

„Enski text­inn er vissu­lega sá rétti við túlk­un samn­ings­ins. Það vill bara svo óheppi­lega til fyr­ir Bergþór að orðin eru fleiri en birt­ust í til­vitn­un hans. Síðustu 53 orð enska ákvæðis­ins, sem Bergþór sér ekki ástæðu til að vitna til, kveða ein­mitt á um það sem ég hef neyðst til að halda til haga í umræðunni um þetta mál sem er að eft­ir­litsaðil­inn sem samn­ing­ur­inn mæl­ir fyr­ir um þurfi að starfa í sam­ræmi við alþjóðleg viðmið mann­rétt­inda­stofn­ana. Þau viðmið liggja svo skýr fyr­ir og ég hef áður rakið og kveða á um að stofn­un­in sé sjálf­stæð og sett á fót með á lög­um. Þar ligg­ur hinn rétti orðafjöldi og er og hef­ur verið kjarni máls­ins hvort sem Miðflokks­mönn­um lík­ar bet­ur eða verr.“