Meðal þeirra þingmanna sem taka þátt í eldhúsdagsumræðum á Alþingi í kvöld er Helga Vala Helgadóttir frá Samfylkingunni. Staða heilbrigðismála var Helgu Völu hugleikin í ræðu hennar og benti hún á að Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins, hefur verið fjármálaráðherra samfleytt frá árinu 2013:

„Heilbrigðiskerfið er hjartað sem verður að fá næringu. Hæstvirtur fjármálaráðherra, sem gegnt hefur því embætti nánast án hlés frá árinu 2013 ber mikla ábyrgð á því hvernig fjármunum skattgreiðenda hefur verið ráðstafað á þeim tæpum tíu árum og hverjir það eru sem þyngstu byrðarnar bera.“

Helga Vala sagði að heilbrigðiskerfið hefði verið vanfjármagnað árum saman og besta starfsfólkið væri að yfirgefa það:

„Heilbrigðiskerfið okkar er vanfjármagnað og hefur verið um langt árabil. Nú erum við að missa okkar besta starfsfólk út úr kerfinu, starfsfólk sem við höfum tekið þátt í að mennta, á sama tíma og viðvarandi mönnunarvandi er í heilbrigðiskerfinu. Heilbrigðisstarfsfólk getur einfaldlega ekki búið lengur við það skilningsleysi sem stjórnvöld hafa sýnt. Það er í alvöru ekki hægt að halda því fram hér fullum fetum að nóg sé gert þegar vandinn blasir við á hverjum degi.

Það vantar hjúkrunarrými. Það vantar geðheilbrigðisúrræði. Það eru áralangir biðlistar eftir nauðsynlegri heilbrigðisþjónustu barna og fullorðinna og ráðherrar leyfa sér að halda því fram að fjármagn muni ekki leysa allan vanda.“

Helga Vala sagði að neyðarástand í heilbrigðismálum væri ekkert náttúrulögmál en forgangsröðunin væri lykilatriði. Ríkisstjórnin hygðist ekki sækja fjármagnið þangað sem nóg væri af því:

„Virðulegur forseti – það er ekki náttúrulögmál að það ríki neyðarástand í heilbrigðiskerfinu. Það er pólísk ákvörðun að setja árum saman umtalsvert lægra hlutfall landsframleiðslu í heilbrigðiskerfið en frændríki okkar á Norðulöndum gera – en halda því fram að það bitni ekki á nauðsynlegri þjónustu við almenning – ber vott um lítinn skilning á verkefninu. Við megum heldur ekki gleyma því að sökum smæðar okkar þá ætti að kosta hlutfallslega meira að reka þjónustu hér en á Norðurlöndunum. 

Fjármálaáætlun næstu fimm ára sýnir að ríkisstjórnin hefur ekki í hyggju að sækja fjármagn þangað sem nóg er af því. Ofurarðgreiðslur stórfyrirtækja verða áfram ósnertar á meðan grunnþjónustan skerðist dag frá degi. Breiðu bökin gildna á sama tíma og mönnunarvandi, sem rekja má til vanfjármögnunar og skilningsleysis stjórnvalda á verkefninu, eykst. Framboð heilbrigðisþjónustu er ónógt, biðlistar of langir, verkefnin verða fyrir vikið þyngri og neyðin meiri. Þetta ástand snertir hvert einasta heimili í landinu og hverfur ekkert á meðan við bregðumst ekki við með verulega auknu fjárframlagi, ekki einu sinni heldur til næstu ára. Þegar ríkissjóður er svo í vanda eftir heimsfaraldur þurfum við að hafa ríkisstjórn sem þorir að sækja fé þangað sem það er að finna.“