„Þegar það er ráðist í ofurskuldsetningu atvinnulífsins vegna þeirra einstöku aðstæðna sem eru uppi þá er líka verið að færa bönkum og stjórnvöldum mikið vald yfir því hverjir fá að lifa og hverjir verða látnir deyja þegar þetta er allt saman yfirstaðið,“
skrifar Þórður Snær Júlíusson, ritstjóri Kjarnans, í leiðara í dag hvar hann gagnrýnir efnahagsaðgerðir ríkisstjórnarinnar. Segir hann um sýndarmennsku að ræða þegar talað sé um 230 milljarða innspýtingu, rauntalan sé mun lægri og segir hann forsendur útreikninga ranga:
„Óþarfi var að kynna þessar aðgerðir sem 230 milljarða króna „ráðstafanir“ og blása margar þeirra upp í eitthvað sem flest skynsamt fólk sér að stenst ekki. Það var sýndarmennska enda bein ný framlög mun frekar á bilinu 60 til 70 milljarðar króna. Líkt og áður hefur verið rekið eru reikniforsendur fyrir sumum leiðanna líka í besta falli vafasamar, og í sumum tilfellum einfaldlega rangar.“
Hann segir að með brúarlánunum svokölluðu, hvar hið opinbera ábyrgist helming lána þeirra fyrirtækja sem orðið hafa fyrir minnst 40% tekjutapi, muni um 17 milljarðar tapast:
„Lán með ríkisábyrgð eiga að skila mun lægri vöxtum en önnur og því er einfaldlega um ódýrari peninga að ræða sem verður skóflað inn í valin fyrirtæki. Ráðamenn hafa þegar sagt opinberlega að þeir reikni með að um helmingur þeirrar upphæðar sem fari úr ríkissjóði í þessa aðgerð, sem er samtals um 35 milljarðar króna, muni mögulega tapast.“
Þórður segir að með þessu sé illa reknum fyrirtækjum haldið uppi á kostnað vel rekinna:
„Þarna er verið að hjálpa ákveðnum fyrirtækjum í miklum rekstrarvanda með því að dæla í þau ódýrum peningum. Stundum, til dæmis í völdum öngum ferðaþjónustu, á það ágætlega við en í öðrum geirum, sem sannarlega verða fyrir miklum vandræðum vegna stöðunnar en ekki því alkuli sem ferðaþjónustan sér fram á, þá getur þetta beinlínis verið skaðlegt. Verr reknum fyrirtækjum verður haldið á lífi en fyrirtækjum sem hafa sýnt ráðdeild og fyrirhyggju, en uppfylla ekki sett skilyrði, verða undir vegna þess að samkeppnisaðilar þeirra fá aðgang að ódýrum peningum frá ríkinu.“
Í fyrirkomulaginu er ekkert sem segir til um endurgreiðslu á fyrirgreiðslunni til ríkisins:
„Þá er ótrúlegt að ekki séu sett skilyrði um að fyrirtækjum sem fá þessa sérstöku fyrirgreiðslu úr ríkissjóði verði meinað að greiða sér út arð eða kaupa upp eigin bréf í nokkur næstu ár. Það á að vera sjálfsögð krafa að lánin verði fyrst greidd til baka áður en að króna fari út til hluthafa,“
segir Þórður Snær.