Fyrir nokkrum árum flutti Starri Reynisson, forseti Uppreisnar, ungliðahreyfingar Viðreisnar, frá Akranesi til Reykjavíkur. Í pistli sínum á Vísi, sem ber yfirskriftina Skipti ég minna máli? veltir hann því fyrir sér af hverju atkvæði hans skiptir minna máli eftir að hann flutti til höfuðborgarinnar. „Við þessa flutninga missti ég um það bil helminginn af atkvæði mínu í alþingiskosningum.“
„Minnkuðu lýðræðisleg réttindi mín allt í einu vegna þess að ég flutti suður fyrir Hvalfjörð?“ spyr Starri og heldur áfram. „Eru íbúar höfuðborgarsvæðisins ómerkilegra fólk en íbúar annara landshluta? Hvernig er það réttlætanlegt að kosningaréttur sé misjafn eftir búsetu?“
Starri segir að það þætti varla nokkurri manneskju þetta ásættanlegt ef um væri að ræða mismunun á öðrum réttindum og kemur síðan með dæmi. „Flestum þætti með öllu óréttlætanlegt ef íbúi í Hafnarfirði hefði tvo þriðju af tjáningarfrelsi íbúa á Hellu, eða ef íbúi í Safamýri hefði aðeins helming af eignarrétti Siglfirðings. Hvers vegna eru lýðræðisleg réttindi litin öðrum og léttvægari augum en önnur réttindi okkar?“
Hann bendir á að við búum í lýðræðisríki og segir að það sé eðlileg krafa að pólitískar skoðanir allra hafi jafnt vægi óháð búsetu. „Alþingi á að endurspegla bæði vilja þjóðarinnar og það hvernig hún er samsett á hverjum tíma. Það á að vera sjálfsagt að kennari á Kópaskeri og kórstjóri á Kársnesi hafi jafn mikið að segja um það hvernig samfélaginu er stjórnað. Meðan atkvæðavægi er ójafnt eftir landsvæðum getur það aldrei verið raunin.“
Starri botnar þá pistilinn með því að segja að það sé nauðsynlegt að gera breytingu á stjórnarskrá Íslands. Hann vill, ásamt skýru auðlindaákvæði, fá ákvæði um jafnt vægi atkvæða. „Þannig, og aðeins þannig, tryggjum við að raunverulegur vilji almennings endurspeglist í ákvörðunum stjórnvalda til framtíðar.“