Fréttablaðið skýrir frá þessu í dag. Þar kemur fram að Mechtild Rössler, forstjóri Heimsminjaskrifstofunnar, hafi sent íslenskum stjórnvöldum bréf í september þar sem óskað var eftir skýringum á þessu. Bréfið var lagt fram á fundi Þingvallanefndar þann 25. september síðastliðinn. Á fundinum var ákveðið að fela þjóðgarðsverið að vinna drög að svörum við bréfi Heimsminjaskrifstofunnar.
Í kvörtun Jónasar rekur hann hversu umfangsmikil starfsemi köfunarfyrirtækja sé á svæðinu. Þau séu með salerni, stálpall, bílaflota og allskonar búnað sem valdi sjónmengun fyrir gesti þjóðgarðsins og álagi á lífríki Silfru sem hafi látið stórlega á sjá. Þar vísar hann til rannsóknar sem var gerð árin 2014 og 2015.
„Niðurstöður þessarar rannsóknar hafa algjörlega verið hunsaðar af stjórn þjóðgarðsins því þetta myndi þýða bann á alla köfun í gjánni Silfru sem valda myndi þjóðgarðinum tekjutapi.“
Segir í bréfi Jónasar til UNESCO.
Fréttablaðið náði ekki tali af Ara Trausta í gær vegna annríkis hans. í tölvupósti til Jónasar um miðjan ágúst útskýrði Ari afstöðu sína til málsins.
„Við erum ósammála um hvort leyfa skuli virknina við og í Silfru og þar með líka um hvort að hún ógni veru þjóðgarðsins á Heimsminjaskránni eður ei. Lít á hana sem nægilega örugga eftir úttekt og sérfræðivinnu EFLU, endurbætur (sem skila sér í skrefum) og þolmarkagreiningu plús eftirlit með framkvæmdum næstu ára og áhrifum virkninnar.“
Skrifaði Ari meðal annars og sagðist líta á starfsemina eins og einstaka náttúruupplifun, ekki ósvipaða og heimsóknir í Raufarhólshelli, Þríhnúkahelli og fleiri staði á friðuðum eða ófriðuðum landsvæðum svo lengi sem takmörkunum á ýmsum stigum aðgengis og framkvæmda er haldið innan sjálfbærra marka.
